I wandered lonely as a cloud

I wandered lonely as a cloud

That floats on high o'er vales and hills,

When all at once I saw a crowd,

A host, of golden daffodils;

Beside the lake, beneath the trees,

Fluttering and dancing in the breeze.

Continuous as the stars that shine

And twinkle on the milky way,

They stretched in never-ending line

Along the margin of a bay:

Ten thousand saw I at a glance,

Tossing their heads in sprightly dance.

The waves beside them danced; but they

Out-did the sparkling waves in glee:

A poet could not but be gay,

In such a jocund company:

I gazed - and gazed - but little thought

What wealth the show to me had brought:

For oft, when on my couch I lie

In vacant or in pensive mood,

They flash upon that inward eye

Which is the bliss of solitude;

And then my heart with pleasure fills,

And dances with the daffodils

.

Ik dwaalde eenzaam als een wolk

Ik dwaalde eenzaam als een wolk

Hoog drijvend boven berg en dal,

Toen ik plotseling een massa zag,

Een zee van gouden narcissen;

Bij het meer, onder de bomen,

Dansend en wuivend in de wind.

Zoals sterren stralen aan één stuk

En twinkelen in de Melkweg,

Strekten ze zich uit in rijen eindeloos

Aan de oever van een baai:

Tienduizend zag ik er met één oogopslag

De koppen omhoog in montere dans.

De golven naast hen dansten; maar ze

Overtroffen de spett’rende golven in vreugde

Een dichter kon niet anders zijn dan blij

In zulk een vrolijk gezelschap:

Ik staarde en staarde maar besefte niet

Welke weelde deze aanblik me had geboden:

Want vaak, als ik op mijn bank lig

In een afwezige of zwaarmoedige bui,

Zie ik ze plotseling in een flits terug.

Zo is alleen zijn een zegen;

En zwelt mijn hart van vreugde

En danst het mee met de narcissen.

Vertaling Z. DE MEESTER