DOSFEL, Lodewijk

Lijkvers voor Joe English* (1919)

Hij droeg in zich de zee van Vlaand’rens rust’loos streven

Gebogen onder ‘t leed van steeds versmade klacht,

Die in haar boezem bergt het nooit-volboren leven

En uit de diepten roept en om verlossing smacht,

Die Gudrun dromen zag en Wate hoorde schreeuwen,

Die medezong met ‘t lied der Wikings op hun vaart,

Die bliksemflitst bij ’t slaan der vlerken van de meeuwen

En met betraande blik ten verren hemel staart,

Haar golvend-slanke lijn en rijke-klare kleuren,

Haar ongerepte jeugd en stille diepe macht,

Haar vlekkeloze ziel die ‘t slijk niet kon besmeuren,

Doorwasemen zijn werk met Sions lentepracht.

De Dood heeft in de bloei der jaren hem geslagen

En sloot zijn oog voor aardse liefde en schoonheid dicht,

Maar zijne ziele zag haar Ideaal nu dagen:

Maria met haar kind in ’t eeuwig morgenlicht.

Zij was ’t verkoren beeld van zijne kunstenaarsdromen;

Tot haar rees zijne liefde in schilderdoek en beê;

Zij heeft hem in haar moedermantel opgenomen

Uit ’t slagveld van de smart naar ’t Paradijs van vreê.

Maria, zegen ’t doel waarvoor hij wilde sterven,

Waaraan hij al de kracht van ’t leven heeft gewijd:

Help Vlaanderland zijn eigen vol bestaan verwerven,

Als bloem van zijnen dood en vrucht van zijnen strijd.

* Kunstschilder, icoon van de Vlaamse Beweging