KALKMAN, Bob


In de vlammen van jouw vleugels

In de vlammen van jouw vleugels

Wil ik leven, wil ik zijn

Kan ik fier rechtop staan

Raak ik de roos van ons verbond

In de vlammen van jouw vleugels

Zal ik strijden tot het eind

Op het ritme van de golven

In de branding van jouw mond

In de vlammen van jouw vleugels

Wil ik sterven als weleer

Tot aan de wederopstand

De cirkel is weer rond


Een marathon

Toen ik niet meer kon liggen

vergeefs niets anders wilde

mocht ik doezelen...

in de armen van een beer

gezeten op een bed

ons bed van weleer

De schier afgekapte adem

hapte ik met slokjes

uit de lucht

en met elke zucht

als een omgekeerd

blazen van een bel

bevond ik me in de hel

ik liep een marathon

zonder te bewegen

op en neer en

nog een keer

er leek geen stoppen aan

dat moment

dat mocht pas komen

toen mijn hart is stil gaan staan