DE RIDDER, Hugo

Het ultieme transfer

…..
Er had een grote manifestatie plaatsgevonden. Verpleegsters met dodenmaskers op duwden duizenden scheefgezakte en wezenloos voor zich uitstarende mannen en vrouwen door de straten van de hoofdstad. Dit gebeurde in een ijzige stilte die slechts werd onderbroken door dof tromgeroffel en een metallieke zich steeds herhalende microfoonstem: ‘Centen voor dementen.’ Dit bezorgde velen kippenvel. De televisiebeelden met veel prangende close-ups riepen in de huiskamers een tijdelijke en afwachtende sympathie op voor die groep, ofschoon hier en daar al de vraag opklonk: ‘Moet men die sukkels nu echt in leven houden?’

…..
In die tijd werd een groot aantal taboes doorbroken door anonieme getuigenissen op het tv-scherm. Een kanaal bracht een man of een vrouw in tegenlicht op het scherm of vervormde het aangezicht en de stem zodanig dat hij of zij niet direct herkenbaar was.

Zo zijn transseksuelen, homofielen, drugsverslaafden, alcoholisten, pooiers, bigamisten, hooligans, schizofrenen, moordenaars, incestslachtoffers, oplichters, ontvoerders, verkrachte mannen en vrouwen voor het eerst de huiskamers binnengedrongen.

Na korte tijd bleken zich bij de televisiestations tientallen kandidaten aan te bieden die goed herkenbaar en met naam en toenaam op het scherm nog veel meer prikkelende details wilden komen vertellen. Zodra men een identificeerbare kandidaat in een bepaalde categorie had gevonden, werden de anonieme getuigen geweerd.
…..
Totaal berooid heeft hij vervolgens zijn toevlucht genomen tot de jammerlijke praktijk die dreigt uit te groeien tot een moderne plaag. Hij ontdeed zich van al zijn identificatiepapieren en zette zich in een gestolen rolstoel op een parking nabij het asiel. Op zijn T-shirt was een boodschap gespeld: “Grootvader is dement, lijdt aan geheugenverlies, wij zijn arm en kunnen hem niet verzorgen.” In zijn mond had de man een gouden muntstuk.

…..
“Onder massale belangstelling is gisteren het eerste contingent Aziatische bejaardenhelpsters binnengehaald in het centraal station van de hoofdstad. In zijn toespraak loofde de pas benoemde koninklijke commissaris voor Generatiegelijkheid de alom bekende hulpvaardigheid en geschiktheid van de Aziatische meisjes ‘omdat ze werden opgevoed in een cultuur waar de ouderdom nog hoog in aanzien staat en de grijsaards met toewijding worden verzorgd’. De commissaris zei verder dat alles in gereedheid werd gebracht voor een goed onthaal. Er zal geen sprake zijn van gettovorming en gezinshereniging behoort tot de mogelijkheden.

…..


Brief aan mijn kleinkinderen

…..
In geen enkele staatsvorm en ook in weinig andere landen zijn de mandatarissen en politieke leiders zo gemakkelijk te benaderen als bij ons. In de politiek heb ik veel mooiere en gedrevenere mensen ontmoet dan bijvoorbeeld in het zakenleven of de administratie; het zijn mensen met hun goede en kwade dagen, een beetje verscheurd, onder hun glimlach vaak gekweld. Als je de politicus in het algemeen vergelijkt met andere beroepsgroepen die een speciale verantwoordelijkheid vergen, dan denk ik dat de bezorgdheid voor de gemeenschap, voor de medemens, bij de politicus niet geringer is dan bijvoorbeeld bij de sociaal werker, de geneesheer, de advocaat, de priester.

…..
Nu alle partijen mikken op het centrum, rijst de vraag waar laaggeschoolden, economisch zwakkeren en armen nog een politiek tehuis vinden. Velen van hen treffen we aan bij de 600.000 ( in 1995) die zogezegd bruin stemden en bij het miljoen kiezers dat niet kwam opdagen of een blanco stem uitbracht.

…..


Mont Ducal

…..
Hoe dikwijls zegt een politicus niet: “Het zal moed vergen.” of: “Wij zullen moedig moeten zijn.”? Als je dan ontleedt wat hij daar precies mee wil zeggen, komt moed er in de meeste gevallen op neer dat hij partijstandpunten of verkiezingsbeloften moet inslikken. Zo verwordt moed in de Wetstraat van België tot het verloochenen van zijn eigen principes of inzichten, daar waar buiten de Wetstraat moed meestal de betekenis heeft van trouw zijn aan zijn inzichten of zijn beginselen.

…..