KHAYYAM, Omar
Rubàiyat
|
The Tavern shouted--"Open, then, the Door! You know how little while we have to stay,
And, once departed, may return no more.
The Winter Garment of Repentance fling: The Bird of Time has but a little way To fly - and Lo! the Bird is on the Wing.
A Flask of Wine, a Book of Verse - and Thou Beside me singing in the Wilderness - And Wilderness is Paradise enow.
Before we too into the Dust descend; Dust into Dust, and under Dust to lie,
Sans Wine, sans Song, sans Singer, and--sans End!
And with my own hand labour'd it to grow: And this was all the Harvest that I reap'd --
"I came like Water and like Wind I go."
your soul a sultan from the eternal world. Death’s messenger gives the call to journey on,
and strikes the tent, and lets the sultan go.
|
de Sultan ziel tot een kort logement. De vorst vertrekt; straks vouwt het linnen op de dood en geen, die nog de standplaats kent.
hoewel herkent het zinnende verstand dons van een cherublip daarin en waas van kinderwangen in de jonge plant.
een hart, dat sprak; een mond, die niet kon spreken. O fel verdorste, wreed martyrium tussen de murmelende waterbeken.
goot eens de Maker is mijn vormmatrijs naar Zijn dunk. Wie is er dan aansprakelijk, wanneer de klok nu klinkt op haar wijs?
mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen. Wij werden vóór ons komen niet gemist, na ons vertrek zal het niet anders wezen.
is Alif niet, noch Ya te verstaan, en niemand, die beseft, van waar verscheen, naar waar verdween de vreemde karavaan.
|
)
////////////////////////////////////
Een vijand blijkt op wie gij meest vertrouwt,
Als van nabij uw oordeel hem beschouwt.
Beter voorshands niet veel met vrienden wezen:
Alleen van ver zijn mensenwoorden goud.
(vertaling P.C. BOUTENS)
////////////////////////////////////
|
One Moment, of the Well of Life to taste- The Stars are setting and the Caravan
Starts for the Dawn of Nothing - Oh, make haste
And wash my Body whence the Life has died, And in a Winding-sheet of Vine-leaf wrapt,
So bury me by some sweet Garden side.
Moves on; nor all your Piety nor Wit Shall lure it back to cancel half a Line,
Nor all your Tears wash out a Word of it.
|
met eigen handen wrocht ik, vroeg en laat En dit was heel de winst die ik mocht oogsten
Als water kwam wie nu als wind weer gaat
gelijk het water stroomt of het nu wil of niet en weer eruit, als wind over het woeste land,
-geen weet precies waarheen- of hij nu wil of niet.
der duisternis je treft bij de oeverbank, het glas heft en je vraagt met ziel en lippen te drinken - huiver niet, maar zeg hem dank.
zal lang, heel lang, de wereld nog bestaan en ons vergeten zijn. Wat trekt de zee zich
het plonzen van een kiezelsteentje aan
|
|
Has flung the Stone that puts the Stars to Flight: And Lo! the Hunter of the East has caught The Sultan's Turret in a Noose of Light.
I heard a Voice within the Tavern cry, "Awake, my Little ones, and fill the Cup "Before Life's Liquor in its Cup be dry."
The Tavern shouted --- "Open then the Door! "You know how little while we have to stay, "And, once departed, may return no more."
The thoughtful Soul to Solitude retires, Where the White Hand of Moses on the Bough Puts out, and Jesus from the Ground suspires.
And Jamshyd's Sev'n-ring'd Cup where no one knows; But still the Vine her ancient Ruby yields, And still a Garden by the Water blows.
High piping Pehlevi, with "Wine! Wine! Wine! "Red Wine!" --- the Nightingale cries to the Rose That yellow Cheek of hers t'incarnadine.
The Winter Garment of Repentance fling: The Bird of Time has but a little way
To fly --- and Lo! the Bird is on the Wing
|
De sterren langs de koepel van de nacht. En ziet: de jager van het oosten trof Des sultan's toren met zijn stralenpracht.
|
|
You have raised a wall between my heart and you, its creator. The harvest of my life, you trample it down. It's time for me to die, but God, you hesitate. You think I am too drunk to die?
Let me find a remedy. I have to live, as once dead there is no memory. And I want to see my love and be with her. And I want to remember our being together.
winecups, lips, long hairs, eyes - mere toys that are destroyed by time, toys! Frugality, loneliness, labour, meditation, prayer and renunciation, ash that time will blow away, mere ash! |
m'n geluk ontnomen! Heer, U hebt een muur gemetseld tussen mijn hart en de schepping. Mijn mooie wijnoogst, U hebt hem vertrapt. Als het mijn tijd is te sterven, waarom aarzelt U dan? Ben ik op dat moment misschien te dronken?
Laat me een geneesmiddel zoeken. Ik moet leven, want de doden hebben geen herinneringen meer. En ik wil me m'n geliefde nog even herinneren!
geuren, drinkbekers, lippen, lange haren en ogen: speelgoed dat de Tijd vernietigt, speelgoed! Soberheid, eenzaamheid, arbeid, meditatie, gebed en afstand doen: as die de Tijd uiteen waait, as!
|