De smearlappen

…..
Master Boar en de oaren

Us heit hat altyd sein dat ik de snoadste net bin, en dat kin bêst wier wêze. In poarsje dingen dy't om sa te sizzen foar 't gripen lizze en dy't oare lju samar oanwaaie, haw ik noait begripe kinnen. Jildsaken, polityk, elektryske apparaten, om mar in pear te neamen. Myn skoallegean wie gjin sukses, dàt haw ik wòl begrepen. Ik wie gewoan en by definysje de domste fan 'e klasse. By de juffer, dy't in fitse, skrale en soere dame wie, sa'n ien mei in ynkristlik sipeltsje yn 'e nekke en fan foaren like plat as fan efteren, mei breidene hoazzen en de jurken ticht oan it kin ta, haw ik it altyd yn 'e kant set - de helte fan 'e tiid yn 'e hoeke stean, rigels skriuwe, oarberns breidzjen út 'e tiis helje, potleadslypsel byinoarfeie en alles wat de pedagogen út earder ieuwen oan fernimstichs en goeds útbret hawwe. En by master Boar, dy senuwlijer mei syn spitse noas en syn loerderige eachjes efter syn flûnkerjende brilleglêzen, wie 't gjin spoen better, foaral net yn dy lêste jierren doe't er syn hannen net thúshâlde koe en altyd oan my siet as ik neibliuwe moast - en dat kaam noch alris foar, foar straf of, saneamd, om wat yn te heljen.

Foar rekkenjen hie ik net de minste oanlis

…..

De smeerlappen

…..
Meester Boor en de anderen

Onze vader heeft altijd gezegd dat ik niet de snuggerste ben, en dat kan best waar zijn. Een aantal dingen die, om zo te zeggen, eenvoudig te begrijpen zijn en die andere mensen onmiddellijk snappen, heb ik nooit kunnen vatten. Geldzaken, politiek, elektrische apparaten, om er maar een paar te noemen. Mijn opleiding was geen succes, dat heb ik wél begrepen. Ik was gewoon per definitie de domste van de klas. Bij de juffrouw, die een bitse, schrale en zure dame was, zo eentje met een christelijke haarknoetje in de nek en van voren even plat als van achteren, met gebreide kousen en de jurk toe tot aan de kin. – dit terzijde - de helft van de tijd in de hoek staan, strafregels schrijven, het breiwerk van de andere kinderen uithalen, potloodslijpsel bij elkaar vegen en alles wat de pedagogen uit vroegere eeuwen aan vernuft en goeds hebben uitgebroed. En bij Meester Boor, die zenuwlijer met zijn spitse neus en zijn loerende oogjes achter zijn flonkerende brillenglazen, was het geen sikkepit beter, vooral niet in die laatste jaren toen hij zijn handen niet thuis kon houden en altijd aan me zat als ik moest nablijven - en dat kwam nogal eens voor - voor straf of, om zogezegd wat in te halen.

Voor rekenen had ik niet de minste aanleg..

…..
Vertaling: Z. DE MEESTER