DEGENAAR, Job


De vrouw die in mij woont

De vrouw die in mij woont

kijkt uit het raam van een stil huis

en laaft zich aan de fado

de weemoed van de cello

het vuur van de gitaar

de waaierende zang

minstens één vergeefse liefde

kent ze, een val die haar deed

wankelen en misschien

een vijand in haar vlees

mooier is ze dan haar leven

zachter haar strelen dan haar handen

dieper haar kussen dan haar mond

De vrouw die in mij woont

werd onvermijdelijk poëzie