GORKI, Maxim

De moeder

…..
'Broeders! Het ogenblik is gekomen waarop wij ons van dit leven vol nijd, boosheid en duisternis, van dit leven van geweld, waarin voor ons geen plaats is en waarin wij geen mensen zijn, moeten losscheuren!' Hij verstomde en allen zwegen en drongen dichter en vaster om hem samen. De moeder keek in zijn gezicht en zag slechts zijn ogen: trots, kloek, vurig... 'Kameraden! Wij hebben besloten heden openlijk te verklaren wie wij zijn. Wij hijsen vandaag ons vaandel, het vaandel van de rede, de waarheid en de vrijheid.' Een lange, witte stok flitste door de lucht, daalde neer, verdeelde de menigte en verdween er in, en na een paar minuten wapperde het brede doek van de arbeidersvlag als een rode vogel boven de omhoog kijkende gezichten.... Pawel stak zijn hand op - de vlaggenstok zwaaide. Toen grepen een twaalftal handen naar het gladde, witte hout, en daaronder was de hand van de moeder. 'Leve het arbeidende volk!', riep hij. Honderden stemmen antwoordden met een dof gebrul. Leve onze partij, kameraden, ons geestelijk vaderland!'
…..