PAAVOLAINEN, Olavi

Sordino

Ik wil opnieuw een klein kind zijn,

naïef en zacht en met verwonderde ogen.

Ik wil ronduit en zonder nadenken beminnen

zoals men een blauwklokje of het schemerig gras bemint.

Ik wil mij verheugen in al wat klein is,

alleen, stil en schoon.

Ik wil een gele bloem plukken op de oever

van een beek met een bed van zand,

mijn moeder kussen,

aan ’t venster zitten wachten

tot god de sterren ontsteekt.

Ik wil een kinkhoorn aan mijn oor drukken

en mij afvragen

of dat het leven is

wat zo wonder daarbinnen ruist.

Vertaling: Remi DE MUYNCK