ANONIEM – Ick stond op hooghe Berghen
Ick stond op hooghe Berghen
Ick sagh ter Zeewaert in,
Ick sagh een scheepken drijven
Daer waren drie Ruytertjes in.
Den alder-jonghsten Ruyter
Die inne dat scheepken was,
Die schonck my eens te drincken
Die koele wijn uyt een glas.
Ick brenght u haveloos Meysjen
Dat u Godt seghenen moet,
Gheen ander soud’ ick kiesen
Waert ghy wat rijcker van goet.
Ben ick een haveloos Meysjen
Ick en bens alleyne niet,
In een Klooster wil ick rijden,
Godt loons hem die ’t my riet.
Hy sprac wel schoon Ionckvrouwe
Als ghy in ’t Klooster gaet,
Hoe gaeren soude ick weten
Hoe u Nonnen kleederen staen.
Maer doen sy in dat klooster quam
Haer Vader en die was doot:
Men van ’t is al mijns Heeren lant
Gheen rijcker Kindt en was groot.
De Ruyter had haest vernomen,
Hy sprack saelt my mijn Oeert,
Dat zy is in ‘t Klooster ghekomen
Dat is dat mijn hert seer deert.
Maer doen hy voor het Clooster quam
Hy klopte aen den rinck,
Waer is de jonghste Nonne
Die hier lest wijdinghe ontfinck.
Dat alder-jonghste Nonneken
En mach niet komen uyt,
Zy sit alhier besloten,
Ende zy is Iesus Bruyt.
Zit zy hier un besloten
En is zy Iesus Bruydt,
Mocht ickse eens sien of spreecken
Zy soude wel komen uyt.
Dat alder-jonghste Nonneken
Gingh voor den Ruyter staen,
Haer hayrken was afgheschoren
De minne was afghedaen.
Ghy meughtwel t’huys-waert rijden,
Gy meugt wel t’huys-waert gaen,
Ghy meught een ander kiesen
Mijn liefde is al vergaen.
Doen ic een haveloos meysjen was
Doen stiet ghy mymetten voet,
Hadt ghy dat woort ghesweghen
Het hadde gheweest al goedt.