The Trees

The trees are coming into leaf

Like something almost being said;

The recent buds relax and spread,

Their greenness is a kind of grief.

Is it that they are born again

And we grow old? No, they die too,

Their yearly trick of looking new

Is written down in rings of grain.

Yet still the unresting castles thresh

In fullgrown thickness every May.

Last year is dead, they seem to say,

Begin afresh, afresh, afresh.

De bomen

De bomen krijgen al blaadjes, ziet,

Zoals iets dat niet helemaal wordt uitgesproken;

De jonge knoppen worden week en zijn gebroken,

Hun groenheid is een soort verdriet.

Zijn zij misschien herboren dingen

En worden wij oud? Nee, ook zij vergaan.

Hun jaarlijkse kunst in het nieuw te staan

Staat gekerfd in generfde ringen.

En toch walsen nog de rusteloze torens

In mei met een weelderig, volgroeid gebaar.

Ze zeggen schijnbaar “Dood is het oude jaar,

Begin opnieuw, begin weer van tevoren”.

Vertaling: Z. DE MEESTER