ARAGON, Louis




Il n’y a pas d’amour heureux

Rien n’est jamais acquis à l’homme Ni sa force

Ni sa faiblesse ni son coeur Et quand il croit

Ouvrir ses bras son ombre est celle d’une croix

Et quand il croit serrer son bonheur il le broie

Sa vie est un étrange et douloureux divorce

Il n’y a pas d’amour heureux

Sa vie Elle ressemble à ces soldats sans armes

Qu’on avait habillés pour un autre destin

A quoi peut leur servir de se lever matin

Eux qu’on retrouve au soir désoeuvrés incertains

Dites ces mots Ma vie Et retenez vos larmes

Il n’y a pas d’amour heureux

Mon bel amour mon cher amour ma déchirure

Je te porte dans moi comme un oiseau blessé

Et ceux-là sans savoir nous regardent passer

Répétant après moi les mots que j’ai tressés

Et qui pour tes grands yeux tout aussitôt moururent

Il n’y a pas d’amour heureux

Le temps d’apprendre à vivre il est déjà trop tard

Que pleurent dans la nuit nos coeurs à l’unisson

Ce qu’il faut de malheur pour la moindre chanson

Ce qu’il faut de regrets pour payer un frisson

Ce qu’il faut de sanglots pour un air de guitare

Il n’y a pas d’amour heureux

Il n’y a pas d’amour qui ne soit à douleur

Il n’y a pas d’amour dont on ne soit meurtri

Il n’y a pas d’amour dont on ne soit flétri

Et pas plus que de toi l’amour de la patrie

Il n’y a pas d’amour qui ne vive de pleurs

Il n’y a pas d’amour heureux

Mais c’est notre amour à tous les deux


Gelukkige liefde bestaat niet

Niets is ooit verworven voor de mens Noch zijn kracht

Noch zijn zwakheid noch hart Wanneer hij de armen

Meent te openen wordt zijn schaduw kruis van erbarmen

En verbrodt hij ‘t geluk als hij ‘t denkt te omarmen

Zijn leven een vreemde en pijnlijke afscheidsklacht

Gelukkige liefde bestaat niet

Zijn leven Het lijkt op die soldaten zonder geweer

Die men had gekleed voor een ander bestaan

Waarom zouden ze 's morgens 't bed uitgaan

Zij die men 's avonds aantreft onzeker en afgedaan

Zeg deze woorden Mijn leven En staak uw gebleer

Gelukkige liefde bestaat niet

Mijn mooi lief mijn kostbaar lief mijn wonde

Ik draag je als een gekwetste vogel in mij

En zij daar kijken onwetend we gaan hen voorbij

Zij herhalen mijn gevlochten woorden na mij

Woorden die even snel voor je grote ogen verzwonden

Gelukkige liefde bestaat niet

Om te leren leven daarvoor is het al te laat

Hoe wenen 's nachts als één onze harten niet

Hoeveel ellende hoef je voor het minste lied

Hoeveel spijt eer je van een rilling geniet

Hoeveel snikken eer de gitaar spelen gaat

Gelukkige liefde bestaat niet

Er bestaat geen liefde die geen pijn doet

Er bestaat geen liefde die je niet kraakt

Er is geen liefde die je niet mak maakt

Ook je vaderlandsliefde niet die verzaakt

Geen liefde waarvan je niet schreien moet

Gelukkige liefde is er geen

Maar ze is wel van ons tweên

Vertaling: Z. DE MEESTER