BENYAICH, Bilal

#radicalisme #extremisme #terrorisme

…..
Vandaag is de vraag allang niet meer óf we een beleid tegen radicalisering en extremisme moeten voeren, maar wel: hoe?

Een wonderoplossing bestaat niet. En de sociale, (geo)politieke, demografische, economische en religieuze uitdagingen en breuklijnen zijn - bij ons, en nog meer bij onze mediterrane buren - van dien aard dat we nog vele jaren - allicht een generatie - geconfronteerd zullen blijven worden met opflakkeringen van gewelddadig extremisme, en dit in verschillende gedaanten.

Extremisten zijn geen klonen van elkaar. De lokroep van het gewelddadige islamitische extremisme kent reliëf en ook grenzen - wat ik jihadelasticiteit noem.

Zo zijn radicaliserende jongeren met het profiel van het ' kuddedier ' of ' de loser ', maar ook ' de romanticus ', jihadelastisch. Die profielen reageren met andere woorden sterk, meer dan evenredig, op preventieve en repressieve beleidsmaatregelen. Een vroege detectie, de nodige begeleiding en een kordate terechtwijzing en bestraffing kunnen hier echt wel het verschil maken.

Dat ligt anders bij een profiel als de hardcore-jihadi die gesocialiseerd is in het salafistische universum en de leer volledig heeft geïnternaliseerd. Ofschoon het niet onmogelijk is, is deze diehard moeilijker te 'deradicaliseren', en kent deze dus een lage jihadelasticiteit.

Beleidsmakers hebben de taak om er (mee) voor te zorgen dat radicalen geen extremisten worden. Dat extremisten niet overgaan tot geweld. En dat gewelddadige extremisten uit de samenleving worden verwijderd.

…..
Het is hoog tijd dat er zogenaamde deradicaliseringsprogramma's worden uitgewerkt en uitgerold in de gevangenissen, en in de gemeenschapsinstellingen voor jongeren. Die programma's bestaan bij ons nog niet, maar we kunnen inspiratie opdoen in de Scandinavische landen en zelfs - o ironie - in Saoedi-Arabië of Pakistan.

…..