ROGIERS, Dieter

Bot mes

…..
Brussel was in volle ontbinding na de splitsing van het land. Vrijbuiters, opportunisten en lijkenpikkers hadden lang daarvoor al vakkundig haar absurdistische bestuurlijke labyrint van binnenuit ontmanteld. Maar toen eenmaal de moegestreden Vlamingen vertrokken waren en de Walen voor het Franse geld geplooid, brokkelde het Brusselse bastion helemaal af.

Alleen Europa bleef nog achter. Een wantrouwige voogd over een stad die haar met onverschillige ogen bekeek. Maar ook Europa wierp nu de handdoek in de ring. Over een maand zou het hele circus voorgoed naar Straatsburg verkassen. De EU, het Hoog Commissariaat, de diplomaten: ze namen allemaal de vlucht vooruit. Voordat het zinkgat onder hun voeten ook hen meesleurde.

Mijn tram dook er waggelend in, in dat zinkgat. De 44 liet de brede beboomde lanen van Tervuren achter zich en reed blind de tunnel in. Het licht van de late winterzon kromp ineen tot een klein puntje in de verte en verdween dan volledig. Enkel flikkerende blauwe lampen tegen de bakstenen wand doorbraken nog het duister.

De 44 was de laatst overgebleven lijn die Vlaanderen met enige regelmaat met haar oude hoofdstad verbond. De enige legale lijn. Voor drank, narcotica en mensen bestonden er honderden smokkelroutes, klein en groot. De bekendste liep dwars door het Zoniënwoud. De meest gegeerde maakte gebruik van de nooit in werking gestelde metrotunnels onder Schaarbeek. Soms werden ze gebruikt om mensen of goederen Brussel binnen te sluizen. Vaker dienden ze een urgenter doel. Ontsnappen.

…..