ANTHIERENS, Johan

Tricolore tranen

…..
Fransen boffen toch maar, Balladur, Chirac en consorten mogen dan arrogant volk zijn, jullie blijft onze kalvarieweg bespaard. Een koning-kwezel, getrouwd met een ondoordringbare Opus Dei, hing al veertig jaar ingelijst in alle kantines van het rijk. Op de duur lette je er niet meer op, of verwarde dat portret met pureespatten en geplette vliegen op de muur. Nu en dan bezocht zij een bejaardentehuis en ontving hij Franco, of omgekeerd, kortom, de geplogenheden eigen aan die stiel.

Op een dag weigerde de vorst, tussen twee kerkdiensten op één dag door, om een gestemde abortuswet te paraferen. Hij was daar niet weinig fier op. Een tijd later liep hij met prostaatkanker en wij (bevolking) keken een andere kant op, want dat is nu toch geen kwaal voor een kuise koning. Van die ziekte is hij gaan bekomen in Spanje, zoals elke Belgische gepensioneerde die zich respecteert.

Daar smelt zijn hartklep van de zuiderse hitte en werden wij ondergedompeld in een nationale soapweek zonder voorgaande. Zeven dagen lang op de buis snotterende nonnen, handenwringende huismoeders, dijblote padvinders, strompelende oudstrijders. Heel het land, op mijn bevel, met zijn derrière in een wijwatervat zitten blêren. Vrijzinnigheid wordt weer scheef bekeken, de linkerhand is opnieuw die van de duivel, een nieuwe Bartholomeüsnacht nadert, Bijltjesdag wenkt.

Snap je, Charlie, waarom ik jullie republikeinen benijd? Mitterand mag alle défauts van de wereld hebben – het zal niet veel schelen – maar hij is tenminste door het volk naar het Elysée gestuurd.

Bofkonten!

…..