VAN OFFEL, Rik
Canaille-lied
't Is het canaille dat steeds zonder pozen met lijf en geest
Voor 't ganse mensdom slaaft
En in zijn schoot hoort men slechts zuchten lozen
Het lijdt gebrek en niemand die het laaft
Het wordt veracht, als redeloos vee verstoten door hen
Voor wier bestaan 't gedurig zweet
't Bewoont in 't slijk de krotten van de groten
Waarin 't verteert van wanhoop, ziekte en leed
“Gij zijt canaille!" Heeft men ons verweten
Gegroet o naam die zoveel groots bevat
Canaille zwoeg! Uw meesters moeten eten
Als gij niet werkt, dan staakt het levensrad
't Is het canaille, dat uw rijke kerken
En uw paleizen optrekt uit het zand
Waar men ook blikt, g'ontmoet mijn reuzenwerken
Om u te voeden, bebouwt het ook het land
't Zijn de canailles, die de kolen delven
Opdat er vuur en warmte wezen zou
Doch gij vergeet en houdt die voor u zelve
En hun gezin sterft 's winters van de kou
"Gij zijt canaille!" Heeft men ons verweten
…..
Ons kroost is nauw de kinderwieg ontlopen
Of de fabriek heeft het reeds afgemat
"Wees slaaf en zwoeg!", zo hoorden wij het dopen
Toen 't onder 't hart nog van zijn moeder zat
Begint een zoon het brood te helpen winnen;
De bloedwet komt en eist hem met geweld
En zijn onze dochters schoon en goed tot minnen;
De prostitutie biedt haar handen geld
“Gij zijt canaille!” Heeft men ons verweten
…..
Gegroet o naam die zoveel groots bevat
Canaille zwoeg! Uw meesters moeten eten
Als gij niet werkt, dan staakt het levensrad
Wie is 't die in de krijg voor 't land gaat bloeden;
Op uw bevel het broederbloed vergiet
Die met zijn lijf uw schatten komt behoeden
En sterft eer 't wijkt? Is dat 't canaille niet
Men hoort met roem slechts van 't canaille spreken;
't Geschiedenisboek staat vol van zijne moed;
En 't geuzen-heir dat 't land zo wist te wreken
En Vlaand'rens volk was ook canaillegoed
"Gij zijt canaille!" Heeft men ons verweten
…..