VAN STRALEN, Kaat

Stop met wenen

Je zwaait altijd met controle

Oefent ze uit met linkerhand

Nee ik ben het niet die kiest wie wat nu zet en aan welke kant

Je graait in je repliekentrom en je frommelt met mijn sorry's

Weet iemand wat mijn rechten zijn

Plakken er sancties aan vergiffenis

Als ik eerlijk ben vind ik je slap zielig zwak en fel apathisch

Ik wou soms dat je wist tot wie ik gedwongen word te zijn

Ik ben een mens dat heerlijk slaafs is aan de lommer van het voelen

Aan de schaduw die zich optrekt door de grootte van het zijn.

Dus als ik eerlijk ben dan haat ik dat ik klein, fijn en fragiel ben

Als ik eerlijk ben, ben ik het zat dat ik altijd alles zat ben

Dat ik soms ook veel te zat ben en enkel spijt primeert over plezier

Het boeit me geen zier, ik wil geen vertier, ik wil jou niet hier

Want je zegt me enkel:

Stop met wenen

Stop met wenen

Alsof mijn tranen nu van jou zijn

Stop met wenen

Stop met wenen

Alsof gevoelens jou te rauw zijn

Stop met wenen

Stop met wenen

Alsof ik toegeef aan het flauw zijn en dan

Stop met wenen

Stop met wenen

Alsof het eigen is aan vrouw zijn

Ik ga het nog eens moeten zeggen, hé

Je zwaait altijd met controle, plakt ze met duct tape op je kop

Dacht je echt dat je zo door kan gaan tot ik mij ergens verstop

Je roept, je tiert, je schreeuwt het uit zonder werkelijk wat te zeggen

Weet iemand of dit eerlijk is?

Moet ik me hier zomaar bij neerleggen

Als ik eerlijk ben vind ik je slap, zielig, zwak en fel apathisch

Je kiest de makkelijke weg door enkel om te kijken naar jezelf

Ik heb ook recht, ik heb ook woorden

Ik zeg gewoon alles met majeur zeven akkoorden

Dat maakt mij niet minder relevant, maar jij schuift me enkel aan de kant

Je zegt me:

Stop met wenen

…..