BENALI, Abdelkader

De langverwachte

…..
De glaasjes die in de kast staan zeggen Medhi – nog – niets, mar ik weet dat het glaasje daar helemaal achterin, dat zo pietepeuterig en zielig alleen staat te staan, uit Iwojen stamt, dat het daar is terechtgekomen via Malika’s vader, die uit Algerije kwam, waar hij de grond had omgeploegd voor de Franse kolonisten, die in bezit waren van Algerije en Marokkaanse keuters inhuurden om in hun grote boerderijen aan de slag te gaan, het was het enige wat hij meenam naast wat franken, en daar, de glaasje waar gele lijnen op staan, alsof ze er gisteren nog opgeschilderd zijn, de laatste mannenhanden die glazen hebben aangeraakt waren die van Ahmed en Ahmed, die de glazen meegaven omdat de niet op haar mondje gevallen Malika erom vroeg, en het stel glazen dat nu op de vensterbank licht verzamelt voor het weer een tijdje achter slot en grendel gaat, achterin wordt gezet, bijna hermetisch afgesloten voor blikken, krijgt een speciale behandeling.

…..