NUISSL, Joost
Ik Ben Blij Dat Ik Je Niet Vergeten Ben
Mijn lieve god, hoe is het mogelijk dat ik je hier ontmoet
Ik dacht dat ik je nimmer weer zou zien
Ik dacht, ik weet niet wat ik dacht maar ik denk nu wat is dit goed
Meesterlijk en aardig bovendien
En Ik ben blij dat ik je niet vergeten ben
Dat ik nog zoveel kleine dingen van je ken
Omdat ik steeds ben blijven dromen
Dat het toch zover zou komen
Ben ik blij dat ik je niet vergeten ben
…..
Je vraagt of ik na al die jaren je onmiddellijk heb herkent
Of ik soms nog wel eens aan je heb gedacht
Wat dacht jij dan, dat je een ander bent geworden dan je bent
In een nacht
En Ik ben blij dat ik je niet vergeten ben
Natuurlijk zijn wij in die jaren onze eigen weg gegaan
Met anderen in ons hart en in ons huis
Maar nu ik je weer gevonden heb laat ik je niet meer gaan
Wij komen samen uit en samen thuis
En Ik ben blij dat ik je niet vergeten ben
Laten we maar samen verder gaan
Laten we maar samen verder gaan
wat gedaan is, is gedaan, vergeten en vergeven
laten we maar samen verder gaan
laat het maar bestaan een reden om te leven
want er ging een heleboel verkeerd
maar we hebben toch geleerd het is verleden
en we hebben vaak de boot gemist
ons schromelijk vergist in wat we deden
maar we kijken niet meer achterom
want domme fouten blijven dom
maar zeggen niets van het heden
Laten we maar samen verder gaan
…..
onze wegen gingen vaak uiteen
we waren koud als steen van binnen
en we zaten dikwijls in de knoop
maar altijd met dezelfde hoop
opnieuw beginnen
wat verloren is, dat is voorbij verleden tijd
nu hebben wij alleen maar te winnen
…..
Laten we maar samen verder gaan
…..