SESSELLE, Maria
Catwalk naar de schoolpoort
Hij hinkelt sierlijk
in zijn platgetrapte schoenen.
Bedelt aan de deur
voor comfortabeler vervoer
Dit wordt weer ochtend-blazende haast.
Wij praten in de wagen over al wat mooi
en blij en knap in het vooruitzicht ligt.
Over schetsen, tekeningen, foto’s als
rugsteun bij een gek gedicht.
De artistieke babbel raakt
een voelspriet van zijn ongetemd talent.
Kijk nu: Zo spreekt zijn wiegend lijf.
Zie je mij ?
Zie je hoe het moet ?
Hij stapt de catwalk naar de schoolpoort,
wuift vijf vingers blije groet.
Vader
De paarden trekken 't kille land
in dampend warme voren,
geen adem gaat verloren,
de aarde wierookt in je hand.
Hoe krachtig is je spreken!
De dieren wenden naar je woord,
gestadig weg en weer en voort,
en klamme kluiten breken.
Ik wou als kind soms spoor na spoor
mij aan je stappen meten -,
doch voel het zeker weten:
je glorie gaat in mij teloor
Maar ploegend zal jij blijven,
want ik, je meest geprezen paard,
ik ben inwendig jou geaard
en zal je verder schrijven.