BAEYENS, Walter

Crapule de luxe

…..
Maar goud is een rare zaak. Wie het heeft, wil het niet kwijt. Verkopen lijkt zelden een goed idee. Anderzijds zijn de opgestapelde goudstaven wel dood, ze leveren niets op, ze genereren geen interesten. Vandaar het idee om het goud uit te lenen aan iemand die het nodig had, tegen een bescheiden vergoeding natuurlijk. Het goud bleef dan gewoon waar het was, of zoals Stanley Moss al schreef: ‘gold is where you hide it’, maar er werden wel documenten opgemaakt waaruit moest blijken dat persoon X beschikte over goudvoorraad G, die te vinden was in kluis K. Of nog: iemand wordt voor zijn diensten – of voor zijn stilzwijgen – vergoed met goud. Nee, liever geen goudstaaf. Wat moet hij ermee? Verkopen? Nee, dan liever een document waaruit blijkt dat de persoon in een bepaalde kluis kan beschikken over een zekere goudmassa. Een dergelijk document kon je dan bijvoorbeeld ‘promissory note’ noemen, wat de pre-Nixon-dollarbiljetten in essentie ook al waren geweest. Deze promissory notes – konden dan een eigen leven gaan leiden. Je kon ze in pand geven, als startkapitaal gebruiken voor een bank of een bedrijf, ermee speculeren op de goudmarkt of ze gewoon als betaalmiddel gebruiken. Ondertussen rustte het goud waar je het had verstopt.

…..


De elite van de macht – De macht van de elite

…..
De zionisten beloofden een Amerikaanse tussenkomst te forceren op voorwaarde dat Groot-Brittannië het oprichten van een Joodse staat in Palestina zou billijken. De Amerikaanse president Wilson, die nota bene zijn verkiezing te danken had aan zijn weigering zich te mengen in de barbaarse Europese oorlog, haalde kort daarop inderdaad bakzeil. Het Amerikaane sentiment, isolationistisch en overduidelijk pro-Duits, werd door de overwegend Joodse media bewerkt met massale propaganda. In 1917 was het dan zover. Duizenden Amerikaanse troepen ontscheepten in Europa en deden de balans overslaan in het nadeel van Duitsland. In datzelfde jaar werd ook de Balfourverklaring over Palestina getekend.

…..
In zijn werk Rode Catechismus voor het Duitse volk verklaarde hij ( Moses Hess ) dat het socialisme zijn religie was. Hij vond dat het ‘rode schild’ van de Rothschilds de banier was van de permanente revolutie van het Joodse volk. De “permanente klassenstrijd’ die in de communistische doctrine een hoofdrol speelde, kon door het Joodse volk worden aangewend om tweedracht te zaaien onder de gojim, zodat de Joodse pionnen vrij spel kregen. Eenzelfde gunstig effect werd toegedicht aan het socialistische ‘internationalisme’ en aan de vervaging van de nationalistische gevoelens en van de nationale grenzen.

…..
De geheime Bilderbergmeetings, die sedert 1954 jaarlijks plaatsvonden, werden jarenlang voorgezeten door de Belg Etienne Davignon, wiens grootvader Julien (Claude) Davignon minister van Buitenlandse Zaken was in 1907, toen de wijzen van de Carnegie Endowment nog van een Amerikaanse oorlog droomden. Hij werd ‘European of the Year’ gekroond in 2003 en was ook lid van Dialogues, een denktank die gefinancierd werd door de Carnegie- en Rockefellertrusts.

…..
Louis Coetermans was rond de eeuwwisseling veruit de machtigste en rijkste zakenman van België, de enige noemenswaardige concurrent van het Rothschildkartel als het om diamant ging. Na zijn kinderloos overlijden in 1925 was zijn miljarden zware nalatenschap spoorloos verdwenen. Zijn naam werd uit alle officiële staats- en stadsarchieven verwijderd zodat de grootste diefstal uit de Belgische geschiedenis negen decennia lang verhuld zou blijven.

…..
De realiteit was echter dat niet de Britten noch de Amerikanen het Derde rijk op de knieën kregen.

…..
Charles Terlinden, bijvoorbeeld, was een overtuigd fascist en middelman tussen het ultrarechtse Nationaal Legioen en het Koninklijk hof. Terlinden was in 1937 voorzitter van het CAUR, dat gefinancierd werd door Mussolini, en van COPAC, waarin de miltante anticommunistische pater Morlion actief was. Morlion zou dertig jaar als coöperant van de CIA naam en faam maken in de door doodseskaders geterroriseerde Amerikaanse landen. Terlinden was bevriend met Marcel de Roover, een anders rechts figuur wiens sporen men zou terugvinden in de donkere jaren 1980.

…..
Op een avond in maart van het jaar 1990 werd Gerald Bull voor de deur van zijn Brusselse appartement gedood door twee 7,65mm-kogels in het hoofd. Als hoofdverdachte van de moord werd de Mossad genoemd, maar tot een officiële opheldering van de misdaad zou het nooit komen.

…..
Daarbij kwam nog dat hij ( Felix Przedborski ) hoog aangeschreven stond in de hoogste kringen van het internationale establishment, inclusief het Belgische koningshuis. Niet alleen André Cools was een goede vriend van Felix, maar ook VDB, Willy De Clercq, Leo Tindemans en Willy Claes, die Felix in 1993 zelfs onderscheidde als grootofficier in de Orde van Leopold II. Minister Mark Eyskens had het in 1987 zelfs opportuun gevonden, zonder zichtbare aanleiding, om aan Felix en zijn vrouw een bijzonder ‘rood’ diplomatiek paspoort uit te reiken.

…..
Het PVV-boegbeeld Herman De Croo bijvoorbeeld was kind aan huis bij de miljardair David Süsskind en bij de Joodse diamantlobby in Antwerpen. De Croo was ook een intimus van Mobutu en een verdediger van de Congolese zaak. Congo en diamant, een oud verhaal. Dat de top van de PVV en van haar Waalse zusterpartij PRL – met de Joodse minister Jean Gol op kop – eind jaren 1970 in de goud- en diamantfraude rond het Antwerpse wisselkantoor Kirschen & Co betrokken waren; kwam dus niet als een verrassing.

…..
In die samenhang ontving hij (Felix Przedborski ) in zijn villa in Tervuren de presidenten van Colombia, Honduras en Nicaragua samen met Jacques Delors, president van de EEG-Commissie, en Frederic Velge van de Caisse Privée. Natuurlijk waren er kwatongen die de bananentransporten naar de havens van Zeebrugge en Gent in verbinding brachten met een cocaïnesmokkel van het type ‘United Fruit’.

…..
In realiteit ging het over de Zwitserse Winifred (‘Winnie’ ) Ellen Kollbrunner, geboren in Zürich op 27 januari 1955, die tegen de lamp liep toen ze in Genève valse waardepapieren wilde verzilveren. Dat is ook wat men in het Atlasrapport over ‘Helena Kohlenbrunner’ kon lezen naast de vermelding dat de dame de minnares was van Przedborski én van Léon-François Deferm (…) Cools’ dreiging om de ganse affaire publiek te maken had hem even later het leven gekost, concludeerde Van Rossem.

…..
Beelen en Cams, twee hoofdfiguren uit het fraude-dossier-Kirschen, hadden het altijd goed met elkaar kunnen vinden. Ze werden wel eens vaker samen gezien op de Wellingtonpaardenrenbaan. Beelen zetelde in de financiële raad van de liberale partij, die destijds nog de naam PVV voerde. In dezelfde raad vond men ook de zakenman Frédéric Speth, die in het verleden als PVV-kandidaat in Antwerpen was opgekomen, Philippe Saverys van Boel en Leon Rochtus, de topman van Paribas.

…..
Vader Philippe Saverys, bestuurder van FN Herstal, had in de jaren 1970 de PSC-PSC gesponsord, met name de studiedienst CEPESS, een voorbode van het rechtse CEPIC van VDB. Ook als bas van de Boelwerf had hij zijn anti-syndicale gevoelens niet onder stoelen of banken gestoken.

…..
Men ging zelfs zo ver dat men vanuit België druk ging zetten op de Marokkaanse justitie om de zaak-Belliraj te seponeren. Dat potje wilde men lever gedekt houden. Meer en meer werd duidelijk da België met Abu Nidal, die op een bepaald moment zelfs was behandeld in het Erasmusziekenhuis, een deal had afgesloten waardoor België gespaard zou blijven van terreuraanslagen.

…..