VAN DER HEIJDEN, A.F.Th.

Het Hof van Barmhartigheid

…..
Zij had het niet gezien. Er was niets te zien geweest. Gewoontegetrouw, zonder er verder bij na te denken, trok Hennie de voordeur achter zich dicht, deed hem op het nachtslot, en wierp de ring met de twee Lipssleutels door de brievenbus. Ze vielen met een geruststellende plof op de mat. Alleen al die routinehandeling bewees dat er niets bijzonders aan de hand was, dat alles net zo was als anders, als elke ochtend wanneer ze haar moeder even bezocht alvorens naar haar werk te gaan. [...] Ik heb het niet gezien.

…..


De helleveeg

…..
In de zomer van 1964 bereikte mijn grootvader de onvoorstelbare leeftijd van vijfenzestig. Hij ging met pensioen wat betekende dat zijn krachten opgebruikt waren. Vele jaren had hij als glasblazer met zijn adem het leven geschonken aan ontelbare gloeilampen. Nu kwam hij zelfs lucht te kort om op verzoek van de kleinkinderen zijn wangen vol te blazen als Dizzy Gillespie tijdens een trompetsolo.
…..
Kotsmisselijk, ja dat krijg je ervan!" riep Tiny, "als al dat ouwe zaad geen kant op kan. Het verdroogt. Het wordt kroepoek, Ik wist niet wat ik hoorde laatst…. Je kraakt onder het lopen, Koossie. Dat doet de kroepoek, Van te veel kroepoek in je pens word je onpasselijk.

…..
Toen oom Hasje in Nieuw-Guinea diende, vertelde ze me spannende verhalen over Papoea’s. Het was Pasen. Ik mocht ’s morgens bij haar in bed, mits ik mijn grote chocolade paasei meebracht. Bij elke cliffhanger in haar vertelling, eiste ze, bij wijze van onterugvorderbaar voorschot, een scherf van het ei, anders kon ik fluiten naar het vervolg.

…..

Tonio
…..
-Stervende-. Ik probeerde er zelf in te geloven, omdat ik anders nooit het moment zou kunnen aangeven. Daar was de homo duplex weer. Bij al het peilloze verdriet waarin ik wegzonk, was er nog plaats voor andere aandoeningen. Zoals trots. Ik was trots op hem: zoals hij daar sereen en soeverein lag te sterven. Hij kon het, hij deed het, hij stierf. Het was meer dan iemand tot nu toe van mij had kunnen zeggen. Ik was nog, kinderachtig, met mijn doodsangst bezig. Wat sterven betreft, lag Tonio een volle manslengte op me voor.

…..