VANDECASTEELE, Joost

Massa

…..
Maandag kondigt zich aan met telefoongerinkel om halfnegen ’s ochtends. Op het scherm verschijnt geen nummer of naam. Altijd een reden voor Margot om niet op te nemen, ze laat haar telefoon gillen tot het toestel uitgeput weer in slaap valt zonder dat er een boodschap achtergelaten wordt. Een ochtend verstrijkt met Margot aan haar computer, op haar scherm ziet ze steeds nieuwe informatie over een wereld met veel gevoel voor dramatiek. Een wereld die zich dronken laat voeren met revoluties en veranderingen, met vaak dodelijke katers de volgende dag. Het lijkt een wereld zonder schaamte of restricties, moe van het wachten tot iedereen gereed en gewillig is. In een periode waarin angst zijn glans verliest en land na land na land in de ban komt van meer en beter en vrijer en nu, blijft Europa stil als een te bezichtigen site van vergane glorie. ‘Kijk kinderen, hier hebben ze ooit de democratie uitgevonden en daarna zijn ze gestopt met moeite te doen.’ Het is vreemd om nog jong te zijn in een totaal gedateerd continent.

In het centrum van dit cluster van oude naties ligt dit land, verwikkeld te zijn in een politieke impasse die perfect het grote probleem van Europa belichaamt. De patstelling is veroorzaakt door de tegenstrijdige logica’s van twee gemeenschappen met twee talen en massa’s verschillende behoeften, en ze is onoplosbaar door slechts één ding.

Want in het centrum van dit verwarde land ligt deze hoofdstad, opgeëist door de twee gemeenschappen, maar zelf te ambitieus om voor een ervan te kiezen. Een stad behandeld als een balorige puber, maar eigenlijk al lang haar roots ontgroeid als een kwade kunststudent. Zoals Sugamo, een stadsdeel in Tokio, voornamelijk bedoeld is voor bejaarden, zo bezit Brussel een aantrekkingskracht op thuislozen en thuisblijvers. Dit is een hoofdstad die is afgestoten door haar eigen land, alsof Frankrijk Parijs zou negeren of Duitsland Berlijn maar zozo zou vinden.

Met in het centrum van deze moeilijke stad dit meisje of toch al vrouw, aangezien haar proefperiode voorbij lijkt en nu alles voor echt en voor altijd hoort te zijn. Een individu als een mathematische uitzondering, op haar eentje hoewel er zo veel keuze is. Of juist daarom, alleen en binnen als tegengewicht voor een overrompelende wereld. Een misplaatste mens, ongebonden om een onbekende reden.

…..