VAN HILDEGAERSBERCH, Willem
Hoe doude jonc willen wesen
…..
Een redelic mensch van ouden daghen
Die mach die werlt meer mishaghen,
Dant den jonghen dommen doet,
Die onredelijc set sijn moet.
Al worden si out, ten mach niet vromen
Totten vader mede te comen,
Die ons allen heeft ghemint;
Want si sijn alsoe ghesint,
Hem is al onwaert totter ouden,
Als die gaerne wesen souden
Weder jonc, alsoe hi was
Doe hi volchde der yoechden pas.
Ende al mocht hi weder wesen jonc
Ende in sijn alrebesten spronc,
Soe en begheert hi niet te sterven.
Hi wenscht al voert, mocht hi verwerven
Sinen wil om langhe te leven.
Wilt God ende die nature gheven,
Dat hi sijn wille crijcht daer van,
Soe moet hem doude comen an,
Des en can hi niet verweren;
Al wasset eerstwarf sijn begheren,
Alst comt, soe en hadde hijs liever niet.
Hoeneer hi voelt ende wel besiet,
Dat hi ont wart ende grijs,
Soe en staet hem doude te ghenen prijs.
Hoe selt God mit desen ramen,
Die hem in doude niet en schamen,
Dat si jonc hebben gheweest
Ende inden zonden zeer bedeest,
Si en willent weder onderhalen
Ende dubbelt in sonden dwalen?
Hadden si sekeren hoop an God,
Soe waert een alte bijsteren lot
Te wesen inder jongher schijn.
Tsterven dat moet ymmer sijn,
Ende nyemant en heeft gheen zekeren tijt,
Dan daer God dus mede lijt,
Datse der ouden moghen naken,
Ende cryghen dan een oversmaken
Totter doecht ende vanden zonden,
Ende keren willen tallen stonden,
Soe hebben si seker wel ghevaren.
Die comen totten ouden jaren,
Op datse dan hem selven wroeghen,
Hoe zeer anxtelijc dat sy droeghen
Inder yoecht der zonden last,
Hoeneer sy daer toe sijn ghepast,
Soe sijn si Gode naerre by,
Dan een die jonc is ende vry,
Ende noch langhe leven waent.
Wort die onvoersien ghemaent
Te sterven, soe ist anxtelijc,
Of hem God sijn hemelrijc
Vrylic onnen wil daer naer;
Ende al leefde hi dusent jaer,
Alst ende comt, ist recht gheweghen
Off hi in droom hadde ghelegnen.
Mar wye dat God te dienste staet,
Dat is een ewich toeverlaet,
Dat nymmermeer en mach vergaen.
Die zeker hopen sonder waen
Op een salichlijcken vaert,
Wat soude hi weder achterwaert
Twintich jaer of dertich mede
Vander hogher salichede?
Si mochten node een dach ontberen
Om dusent jaer van hoer begheren
Te hebben in desen aertschen dijc.
Tis alte groten onghelijc
Voer hemelrijc te kiesen tgoet,
Datmen ymmer rumen moet.
Die een trouwen vader weet
Altoes willich ende bereet
Sinen kinderen tontfaen,
Die mochte liever voerwaert gaen,
Dan achterwaert ende langhe toeven.
Mar kinder die hem soe beproeven,
Datse die vader node siet,
Dien langhet totten vader niet:
Taensicht staet hem al van huus.
Si worden soe dom ende so confuus,
Dat si wel ewich leven wouden,
Ende lieten God sijn hemelrijc houwen:
Dat en sijn gheen trouwe kinder.
Tmach den goeden dincken hinder
Doer die bose werlt te zweven,
Die hopen op een ewich leven;
Doch ist natuerlijc int voleest,
Dat elcman voir sijn sterven vreest,
Want Jhesus vreesde voerden doot,
Ende tis oock noch een vrese groot.
Mar wes men niet en can ontgaen,
Dat moet ymmer sijn ghedaen.
Hi is sot die alsoe doet,
Dat hijs nae ontghelden moet.
Nyemant en soude hem weder wenschen
Achterwaert, ten waren menschen,
Die hem selven waenden dwinghen
Van allen sondelyken dinghen.
…..