SCHOUTEN, Rob



Vroeger


Lang geleden, maar wel na de oorlog

- Want die ken ik slechts van horen zeuren -,

Die tijd die heette toen het heden nog,

Kon het navolgende octaaf gebeuren:


'De huizen klappertandden met hun deuren,

In elke hoek zat een ontstellende Moloch

Jongens van mijn leeftijd te verscheuren

En aan mijn bed waakte een krom gedrocht.


Sliep ik bij toeval in, dan kwamen de Harpijen

Om elk tot bloedens toe met mij te vrijen

En 's ochtends knaagde een enorme beverrat


Aan alles wat ik op mijn lever had',

Omdat ik met het geld voor de collecte

Mijn potje voor dichtbundels spekte.



Een schuilplaats


Ik prevelde zonder geluk op straat

maar wat. Niemand nam er notie van.

Zwijgend hield ik mij op in een portiek.


Heel waardevol dat alles overgaat.

Trams dreunden langs. Ergens schreeuwde een man.

Uit een luidspreker schalde dansmuziek.


Waarvan ontdaan en zorgen om welk lot?

Conclusie noch ontraadseling. En hopen

doen we toch zeer vergeefs. Laat ons dan huilen.


Daar stonden mijn gedachten stil bij God.

Juist brak een stapelwolk verrassend open

en regende dat ik zou blijven schuilen.


Transformatie’,

Dat het allemaal geest wordt, gloed en glans,

Niet iets heel anders maar getransformeerd

En dat wij daar in opperste balans

Tussen droom en moment – zo vreemd, zo meer


Dan elk bedenksel, woord of beeld, geluid

Of stilte uit kan drukken; wij die vallen

Door ’t puin der tijd wevend aan dit tapijt,

Dit geestesrijk bevolkend met ons allen.


Daar speelt nog onvergankelijk het kind,

De minnaar wacht onder zijn boom op haar,

De hemel spant een dag die net begint,

Onsterflijk zieken glimlachen ernaar,


Zoals gedachten bij een dag stilstaan

Die uitgedoofd nooit meer voorbij kan gaan



Windowshopping


- Toch net iets anders dan een opblaaspop -

Hém kun je voor het toonzaaltje slecht zien,

het is toch allemaal maar buitenland.
Geen mens weet dat ze geen secretaresse

thuis bij de multinational geworden is.

Voor vijf vingers neemt ze graag op je plaats

en wijst gesmeerd elk de bekende weg,

bijpassende geluiden inbegrepen.

Je kunt het er zelf niet voor doen, meneer !