VAN MAERLANT, Jacob


Sinte Franciscus Leven

En omdat ik Vlaming ben.

Met goeder herte bid ik hen

Die dit Diets zullen lezen

Dat zij mij genadig wezen;

Als zij hier lezen een bepaald woord

Dat in hun land is ongehoord

Men moet naar rijm zoeken

In verscheidene talen in boeken.
Duits, Diets, Brabants, Vlaams, Zeeuws,

Waals, Latijn, Grieks en Hebreeuws.
Om vrij te houden rijm en zin

Help mij François; dit is ‘ t begin.
…..
(bewerking Z. DE MEESTER)


Vanden lande van oversee

Kersten man, wats di ghesciet?

Slaepstu? Hoe ne dienstu niet

Jhesum Christum dinen Here?

Peins, doghedehi dordi enich verdriet

Doe Hi Hem vanghen ende crucen liet,

Int herte steken metten spere?

Tlant daer Hi Zijn bloet in sciet

Gaet al tequiste alsmen siet.

Lacy, daer en is ghene were!

Daer houdt dat Sarracijnsche diet

Die keirke onder zinen spiet

Daerneder, ende doet haer groet onnere.

Ende di en dunkets min no mere
…..


Der naturen bloemen
…..
Aquila dat es een aren.

Sente Augustijn seit te waren,

Dat hi coninc es uutvercoeren

Voer allen voghelen te voeren:

Dies vintmen en ghecroent ghescreven.

An proien leghet al sijn leven.

So scaerp siet hi, dat hi ghedoghen

Mach, dat hi dat siene van sijn oghen

Int sonnenschijn ghevesten mach.

Dies sietmen op menighen dach,

Dat hi ghaerne omme dit

Die oghen in die sonne sit.
…..


Spieghel historiael
…..
Tyberius die keyser hevet vernomen,

Dat hem sijn sterfdach es comen,

Daer ic die redene hier voren af liet;

Omme dat hi kerstijn was, hi riet,

Hoe trike na hem soude staen,

Entie kerstine niet tegaen,

Ende vercoos eenen onder sijn diet,

Die bi namen Mauricius hiet;

Dien kende hi goet int gevecht,

Ende int kerstijn ghelove gerecht.

Dien ghiste hi naer sine doot

Te makene keyser ende here groot.

Desen Tyberius ghevel,

Dat hier te vertelne es wel:

Hi drouch grote ontfarmechede

Up ons Heren aerme lede,

So dat hi der keysere scat

Sere minderde omme dat;

Maer sijn wijf, die wreet was sere,

Die rampeneerde haren here,

Waeromme hi den scat verdade,

Dies trike mochte hebben scade,

Alst hem quame teenegher noot;

Doe sprac hi met miltheden groot:

‘Vrouwe! mi en schelt niet te sere;

Ic ghetrouwe an onsen Here,

Dat ons nemmermeer, te gere stat,

Te onser noot gebreket scat;

Maer van dat onse Here ghevet,

Daer mede, die wile datmen levet,

Laet ons daer mede de aerme versien,

Dat ons daer boven goet moete gescien.’
…..