SAFAI, Darya

Lopen tegen de wind
…..
Mijn eerste schooldag. Ik was zes en moest een vormeloze overgooier aantrekken boven een stugge donkere broek. ‘Je hebt geen keuze,’ zei mijn mama, ‘het moet.’ Toen ik naar school wandelde, zag ik dat mijn buurjongen dezelfde kleren droeg als de dag voordien. Ik voelde dat mijn wereld veranderde, terwijl die van hem dezelfde bleef.

…..

Op school kregen we elke dag te horen dat we deugdzaam en bescheiden moesten zijn. Toen ik negen was, kreeg ik straf van de directrice omdat ik op de speelplaats hardop had gelachen. ‘Dat betaamt niet voor een meisje.’ Op geen enkele jeugdfoto lach ik.

…..

Na een tijd ging ik stemmetjes in mijn hoofd horen. ‘Nee, Darya, dat is des duivels!’ Op mijn elfde mocht ik niet meer fietsen. Ik was jaloers op jongens, wilde er één zijn. Vooral in de zomer, als het veertig graden is en Iraniërs naar de Kaspische Zee trekken. De jongens mochten het water in, ik moest bij de ingepakte vrouwen onder de parasol blijven.
…..


Opinie in Krant De Morgen van 10/08/2016

…..

Wie gelooft in het dragen van de hidjab, gelooft in de sharia. Het is niet zomaar een kledingstuk maar het uiterlijke kenmerk van de discriminatie van vrouwen, die een van de pilaren vormt van het islamitisch gedachtegoed. Op basis van de sharia worden vrouwen rechten ontnomen. Alleen bij hoge uitzondering hebben ze het recht om te scheiden, de voogdij gaat altijd naar de man en de getuigenis van een vrouw is maar half zoveel waard.

Dat is de boodschap die je brengt als je een hidjab draagt. Wie dat niet durft te erkennen en verwijst naar de vrije keuze, zou onbewust wel eens een lelijke vorm van discriminatie kunnen propageren. Je gaat ergens toch mee in het denken van de sharia, die toelaat dat afvalligen vermoord worden.

Het is geen toeval dat ayatollah Khamenei via Twitter al positief reageerde op sportvrouwen met hidjab: "Iraanse moslimvrouwen hebben bewezen dat je een bescheiden, gesluierde vrouw kunt zijn, en toch kunt schitteren." Wie het dragen van de hidjab aanmoedigt in de sport, bevindt zich in fijn gezelschap.

Maar als die vrouwen er nu zelf voor kiezen, moeten we die 'vrije keuze' dan niet respecteren? Vrije keuze door indoctrinatie is geen vrije keuze. De meeste vrouwen hebben als kind nooit de kans gekregen om nog maar na te denken over de vrouwonvriendelijke regels die ze een leven lang moeten verduren. Ze hebben angst om naar de hel gaan, angst dat ze geen goede vrouw zullen zijn, angst voor afwijzing door de familie. Het is allemaal 'de wil van Allah'. In de islam moet je niet denken, maar gehoorzamen.

Vergeet ook niet dat moslimvrouwen worden beschouwd als eigendom van de man. Een vrouw die zich niet bedekt, maakt haar man en familie te schande. Ze behoort niet langer aan haar eigen man maar aan alle mannen. Het gaat om een zuiver seksistische kijk op vrouwen, die tegelijk de reden is dat vrouwen zich moeten bedekken.
Vrouwen zijn de grootste slachtoffers van de strenge kledingcode in moslimlanden, en de extremistische, discriminerende religie die erachter schuilt. Diversiteit is mooi maar alleen als ze gebaseerd is op fundamentele mensenrechten. Je kunt niet alleen de feesten en het eten van andere culturen omarmen zonder oog te hebben voor de institutionele discriminatie van de vrouwen. De Olympische foto is in essentie het toppunt van cultuurrelativisme, waarbij een verderfelijk systeem vergoelijkt wordt onder het mom van verdraagzaamheid. Als in Zuid-Afrika de apartheid nog zou bestaan, zou het land dan mogen meedoen aan de Olympische Spelen? Als een ander land slavernij zou goedkeuren, zouden we dat dan ook relativeren?