NAEF, Top

Schoolidyllen
…..
't Was schemerdonker in de kamer van Karel van Laer. 't Zag er ongezellig uit: niets dan een bed, een paar stoelen en wat boekenrommel. Alles wat hij aan gezellig-makende dingen had, was naar zijn kamers in Leiden verhuisd, waar hij dan ook het grootste gedeelte van het jaar doorbracht. Hij was juist weer voor enkele dagen vertrokken. De deur ging zachtjes open, en een kleine gedaante in een donkerblauw japonnetje kwam aarzelend binnen: 't was Jeanne. Schuw keek ze om zich heen, als iemand die iets kwaads in de zin heeft, toen, haastig, knielde zij neer, trok een stapel stoffige boeken onder het bed uit, en begon geagiteerd een oud versleten album te doorblâren. Eindelijk vond ze wat zij zocht. Een voldane glimlach verhelderde haar gezichtje. In haar hand hield ze een kabinetportret, voorstellende een groep jongens in een giek. De stuurman, iemand in kadets-uniform was: de luitenant van de bouquet, in zijn jongensjaren.

Bevend van opgewondenheid schoof Jeanne alles weer op zijn plaats en met de schat onder haar schort verborgen, vloog zij naar haar eigen kamer, draaide de deur af en slaakte een zucht van verlichting! Bij het licht van een kaars, want het begon al donker te worden, knipte zij met de nagelschaar, voorzichtig het half-uitgewiste kopje van de luitenant uit. Dat bij deze operatie, de naast hem zittende vriend, een oor moest derven kwam er minder op aan. Hij zelf was nagenoeg ongeschonden, slechts met het verlies van beide benen, die in de giek moesten achter blijven, uit de slag te voorschijn gekomen!

…..