TEITELBOIM, Dora
|
gemejnt, zi wet dort sjtendik fliën. Ich hob a roiz gezen in bli
getracht, az zi wet ejbik bliën.
gemejnt, er't sjtendik azoi sjtejn. Ich hob gesjpint amol a troim,
gemejnt, er't kejnmol nit fargejn.
der boim foen sjtoerem oisgeboign, di bloem – aropgerisene foen koest,
der troim mit oisgebenkte oign.
mit koiles wojendike zibn. Nor gloibik bin ich, wi a kind,
oen grejt noch alts, noch alts tsoe libn.
|
en dacht, zij zal daar altijd zweven. Een roos zag ik, in volle pracht
en meende zij zal eeuwig leven.
en dacht, hij zal daar altijd staan. Eens spon ik mij een droom
en dacht, mijn droom zal niet vergaan.
de boom, door stormen neergebogen, de bloem, ruw van de struik gebroken,
de droom met uitgebluste ogen.
met zeven jammerende stemmen, maar ik ben hoopvol als een kind
bereid om alles, alles lief te hebben.
|
