KUYLE, Albert


Gagel

De gagel is als het verdriet,

het groeit, en anders doet het niet,

langs zompen en waranden.

Wrijf ik het met de vingers stuk,

dan blijft de geur van het geluk

nog aan mijn handen.

En zou de gagel anders zijn:

minder verdriet, en minder pijn,

het ware schande.

Want zo is gagel, als verdriet:

de geur hangt als een bitter lied

om iedere offerande.