VAN OS, Th.


Beurtzang

Stel je een vuur voor dat zo fel uitslaat

dat alle kleuren witter vlammen dan wit licht

witter dan de bladzijde waarop dit staat

heet en vurig als een goed gedicht

en brand het in je lichaam, middenin

en voel de gloed die zich als witheet licht

begrenzen laat, als woorden in een zin,

ja, als de grenzen van een goed gedicht.

De bron is even vleselijk en wringt

zich als het lezen van een goed gedicht, een oog

waarin de taal zich stijf en soepel binnenzingt

waardoor neuronen hun patronen vuren

en kronkeling oplicht;

een goede beurt is ook een goed gedicht


Met de beste wensen

Laat moeder lopen:

Laat haar lopen langs de overwegen, onbewaakt,

Laat haar gillend lachen in de regen of halfnaakt

Vreten uit een vuilnisbak en dure ringen kopen.

Laat moeder gaan:

Verniel de ingewikkelde tegendraadse sloten,

Breek de ruiten op de tuin gelegen, sla de kloten

Van het huis kapot, die bloedzuigers uit haar bestaan.

Wanneer ze dood is vieren we een feest

ter afscheid met elkaar en we bepraten

hoe lief en leuk ze voor ons is geweest.

En later, als we aangeschoten raken,

vertellen we elkaar hoe we haar haatten

en schelden we tot aan het ochtendbraken.