BARTOSIK, Michel

De as en het gebed

voor Sebastiaan

Nacht en najaar, Sebastiaan.

De zilveren tong van de tijd

schuilt achter uw tanden van zegelwas.

Zwarte koningskaars in september, Sebastiaan.

Geduldig groeit een bruidskleed van sneeuw

om het gewei van uw geraamte.

De gebarsten kelk van uw oorschelp

ontvangt gedwee de as en het gebed

van hen die hun stem verbergen in de zee.

Sebastiaan, strijk met de hand

niet door de nederigheid uwer haren,

want zij zijn het weefgetouw van rook en algen.

En uw taal hapert in de bloedscharnieren van uw strot.

Maar in de kille pij van uw gesprokkeld

en nijgend lijf, in haar plooien, herhaalt

uw brakke blik de klamme schittering

van de zoutvelden mijner ogen.