VERSCHELDEN, Wouter
De doodgravers van België
…..
De koning voert zijn politieke gesprekken overigens alleen, maar het is duidelijk dat hij zich toch vrij strikt aan een script houdt, dat hij op voorhand uitwerkt met zijn entourage. Zelden wijkt hij daarvan af, of het moet zijn over zaken die hem persoonlijk aanbelangen, zoals de stof van de uniformen van zijn bedienden (die hij niet goed genoeg vindt), burgervluchten boven het Paleis van Laken, waar hij woont, maar ook nieuwe, strengere regels voor de jacht (waar hij niet al te veel van moet weten) of het openstellen van zijn privétuin, het park van Laken, voor het grote publiek. Dat laatste is een punt waar de N-VA al jaren op aandringt, en dat de koning maar matig kan appreciëren. “Ja, maar dan zullen de mensen aan mijn venster komen staan en binnenkijken?” zo merkt hij op, als het onderwerp ter sprake komt.
…..
Want Wilmès kondigt aan dat haar regering maar zes maanden zal regeren, en dat ze in lopende zaken blijft, voor alles behalve de crisisaanpak. Een regering die “automatisch afloopt”, dat is nog nooit voorgekomen. En ook het idee om “in lopende zaken” te blijven is vreemd, en kan niet volgens de Grondwet: eens een regering het vertrouwen heeft gekregen, is ze ‘vol bevoegd’ voor alles. Tegelijk heeft de regering zelfs speciale machten, waardoor ze in principe niet altijd langs het parlement moet. “Nood breekt wet”, vat Kamervoorzitter Patrick De Wael het plastisch samen.
…..
“Je wil dus dat ik én een communautaire hervorming slik, én een links economisch programma én dat ik mijn zusterpartij dump?”, zo briest Bouchez, die helemaal zat te wachten op dit moment. “en wat wil je nog? Mijn auto?”, zegt hij, terwijl hij zijn sleutels op tafel gooit. “Waar rij je mee misschien?” vraagt De Wever plagend. “Une belle Mercedes”, bijt Bouchez fier terug. “Zet er misschien je vrouw ook nog in”, besluit De Wever laconiek
…..
“Kijk Bart, wij gaan voor paars-geel, dat weet je, dat is onze keuze. En wij zijn niet in een positie om het premierschap te claimen. Dat zeg ik hier in het bijzijn van Alexander, diegene die je daartoe misschien zou verdenken”, stelt Lachaert. De Wever zwijgt, verwacht dat de De Croo, die zit te knikken, misschien ook iets zal zeggen. Maar die zwijgt zedig.
Voor De Wever is het gesprek de aanleiding om wekenlang ervan overtuigd te zijn dat hij met open VLD een stevige deal heeft. Hij herinnert zich uiteraard ook het hele verhaal van P-magazine, dat de vorige keer de kansen van De Croo mogelijks deed kelderen, en vermoedt dat dit opnieuw meespeelt, om zo affirmatief te komen stellen dat open VLD dat premierschap niet wil. Bovendien ziet hij niet in hoe Lachaert, na een ruime interne kiesoverwinning bij de Vlaamse liberalen, met allerlei beloften aan zijn basis om “naar rechts” te gaan, ooit nog in een centrumlinkse regering met groenen kan terechtkomen, zonder alle geloofwaardigheid te verliezen. Een inschattingsfout die hem zuur zal opbreken.
…..
Bovendien bekent de NVA-voorzitter op zijn beurt: De gemeenschappen verderzetten heeft misschien toch weinig zin.” Dat is een bijzondere doorbraak voor Magnette: de Franstaligen dringen al veel langer aan op een volwaardig Brussels gewest, de PS-voorzitter wil die trofee zeer graag. Dan kunnen de Franstaligen hun Franse gemeenschap ook afschaffen, en hun hele structuur vereenvoudigen. Het is de toegift die de Vlamingen dan moeten doen, om zo verder autonomie voor Vlaanderen te krijgen: de weg naar een grote staatshervorming ligt zo open, ook al kan dat niet met deze regering, die geen tweederdemeerderheid heeft.(…) Maar dan houdt de mythe op dat Vlaanderen Brussel mee bestuurt, via de gemeenschappen”, zo zegt Magnette.
…..
De N-VA-voorzitter gaat vervolgens naar de camera’s van VTM en vertelt er in primetime wat iedereen eigenlijk al weet: “Ik denk dat niemand nog voorstander is van de MR. Niet vanwege persoonlijke veto’s, wel gaat het om een kwestie van vertrouwen. Ik vertrouw er voor 100 procent op dat Georges-Louis Bouchez dit wil doen mislukken.”
…..
De sfeer aan tafel zakt helemaal onder nul wanneer er alweer lekken uit de onderhandelingen in de pers verschijnen, die namiddag. Lachaert beschuldigt Rousseau ervan de bron te zijn. Die reageert razend. “Hier, kijk dan in mijn telefoon, om te zien met wie ik bel”, roept hij, terwijl hij het toestel zo hard op tafel gooit, dat het scherm breekt. De 27-jarige voorzitter zijn potje kookt helemaal over: “Bende losers, ik ben hier weg”. Hij neemt z’n rugzak en loopt naar de deur. Een medewerker van Lachaert gooit zich in zijn baan en houdt hem tegen: “Neen, je mag niet weglopen”, bezweert ze de sp.a-voorzitter.
…..
De val van België
…..
Dat zijn boek, een ode aan het feminisme, dan al een heel cynische nasmaak gekregen heeft in de Wetstraat, lijkt hijzelf (
De Croo
) niet te beseffen: wie moest absoluut opzij om toch maar zelf premier te kunnen worden? Toch wel een vrouw zeker? Gwendolyn mocht en zou het niet worden. ‘Hij had nog liever zijn eigen moeder verkocht dan haar het premierschap te gunnen’ zo merken zelfs Bouchez en Wilmès bij de MR op over hun nieuwe premier.
.…..
‘Je hebt onredelijk veel vertrouwen in Tinne Van der Straeten’, werpt Wilmès haar premier voor de voeten wanneer ze vertrouwelijk over de zaak praten. ‘Je hebt het altijd over hoe goed ze inhoudelijk is, Alexander. Ja, ze legt het altijd heel technisch en fijn uit, maar ik weet één ding: als je echt je dossier verstaat en je wilt je collega’s meekrijgen in de zaak, dan leg je het helder en simpel uit. Wel, zij doet het omgekeerde. Ze maakt het bij voorbaat moeilijker’…
…..
‘Ik ben het beu om te moeten vechten tegen iemand die gewoon elk verhaal verzint om toch maar niet te moeten erkennen dat het tegenovergestelde is gebeurd van wat hij beweert’, stelt ze (
Meyrem Amaci
) over haar partijgenoot Kristof Calvo.
…..
‘Egbert, jullie hebben mij echt in de zak gezet, hé. Dure eden die gezworen zijn, werden compleet gebroken.’
‘Bart, is dat nu niet een beetje overdreven?’
“Voor mij is er toch een breaking point wanneer De Croo,, met getuigen erbij, zijn woord geeft om met mij een coalitie te maken en bezweert elkaar “nooit los te laten”. Ik kan je de plaats en datum geven van dat gesprek, en op welk appartement dat doorging’, zegt De Wever.
…..
‘De manier waarop je moest gaan, was niet netjes, Eva. Hoe
patronizing
is dit nu toch allemaal’, stuurt De Sutter als berichtje bij het afscheid naar De Bleeker. ‘Die zit te liegen in de Kamer, offert zijn partijgenote zonder pardon op om zelf te kunnen blijven zitten, en dat passeert allemaal’, zo bekijkt Rousseau het met stijgende verbazing.
…..
De Wever houdt zich niet in: ‘Maar nu ben je echt aan het liegen. En jij was daarbij, hé? Je weet dat je de waarheid niet zegt. Je weet wat er in 2019 is gebeurd. Je weet wat wij onderling hebben afgesproken en je weet wat er uiteindelijk is gebeurd. Je was erbij, in mijn bureau, met Egbert Lachaert. En die zei: “We gaan voor die formule met de N-VA. En jij moet een akkoord maken met de PS.” En Egbert heeft toen in de derde persoon naar u gewezen en gezegd en zei: “Maak je geen zorgen, hij wordt geen premier, geen mes in de rug.”
…..
De Croo)
:‘Het zou toch goed zijn, Georges-Louis (
Bouchez
), als we in die nieuwe Europese Commissie een echt zware portefeuille krijgen van Ursula von der Leyen. Liefst van al om het Europese industriële beleid echt weer op de kaart te zetten: dat is noodzakelijk voor ons land. En je weet hoe goed ik overeenkom met Ursula, je weet hoe ze ons Belgisch voorzitterschap van de EU de afgelopen maanden heeft geapprecieerd. Dus ik denk dat het een optie zou zijn als jullie mij sturen naar de volgende Commissie’.
…..
(Bouchez) :
‘Ik ga dat zeker bekijken, Alexander (
De Croo
). Want natuurlijk is een zware post belangrijk’, antwoordt hij diplomatisch.
(De Croo)
:‘Je weet dat als de Zestien zou vrijkomen, je dan uiteraard op ons kunt rekenen. Wij steunen dan een MR-kandidaat: jullie hebben tenslotte gewonnen op 9 juni. En je weet, Georges-Louis, niemand zou het gek vinden als jij dat dan zelf zou doen: de sterkste mensen moeten de boel trekken, nietwaar?’
Bouchez wordt er stil van: zover zou hij zelfs niet durven gaan. ‘Ik zal eraan denken, Alexander.’
…..