TERRIN, Peter

Post mortem

…..
Ik krijg een paniekerig telefoontje. Renée heeft hoofdpijn. Ik ren naar haar kamer. Tot twee keer toe heeft ze precies de plaats van het infarct op haar hoofd aangeduid. Wakker geworden uit een middagdutje, huilend van de pijn. Ze krijgt een behoorlijke dosis pijnstiller, de dokters blijven in de buurt. We blazen alle bezoek af. Ze kan niet stil liggen, ze vindt geen rust. Opnieuw doorstaan we een eeuwigheid, dit keer veertig minuten lang. Dan daalt haar polsslag, Haar hoofdje diep in het kussen gezakt, haar ogen draaien van links naar rechts, van mama naar papa. Een zucht, een glimlach, haar wijsvinger vragend in de richting van de televisie.

…..
Er is geen geheim… Ik geloof niet dat er een is. En hoe raar, hoe paradoxaal het ook mag klinken, dat zou de reden kunnen zijn waarom hij zich terugtrok. Hij was alleen maar zijn boeken. Ik denk dat hij dacht dat zijn leven banaal was… Hij was bang dat die banaliteit zijn werk zou devalueren.

…..
‘Vandaar die filmpjes,’ zeg ik. ‘Hij vond zijn leven te banaal voor een biografie. Hij vond het geen boek waard. Dat van Renée wel. Haar prestatie was groter dan de zijne. Ik denk dat hij me zoiets aan het verstand wil brengen.

…..