VAN VELDEKE, Hendrik
Minnelied 1
|
Daz siu die boume sehent gebluot. Ir sanc machet mir den muot Sô guot, daz ich vrô bin Noch trûric niht kan sîn. Got êre sî, diu mir daz tuot, Al über den Rîn, Daz mir der sorgen ist gebuot,
Aldâ mîn lîp verre ist in ellende.
|
dat ze de bomen in bloei zien staan. Hun gezang stemt mij zo goed dat ik vrolijk ben en niet treurig kan zijn. God ere haar, die mij zoiets doet, vanaf de overzijde van de Rijn, dat ik van mijn zorgen word bevrijd
terwijl ik ver in den vreemde ben.
|
Minnelied 2
|
die vogel offenbaere singent, dâ man bluomen siht. zén zîten in dem jâre stüende wol, daz man vrô waere, leider des enbin ich niht: Mîn tumbez herze mich verriet, daz muoz unsanfte unde swaere tragen daz leit, das mir beschiht. |
dat de vogels openbaar zingen waar men bloemen ziet. In deze tijd van ’t jaar zou ’t goed staan als men vrolijk waar, maar helaas, dat ben ik niet: Omdat mijn dwaze hart me verried, het moet onzacht en zwaar
het leed verdragen dat mij geschiedt
|
Lied XXIV
Alse die vogele blidelike
singende den somer entfaen
ende der walt is louves rike
ende die bloemen scone staen,
so is der winter al vergaen.
recht is dat ich dare wike
da miin herte stadelike
van minnen ie was onderdaen.
Der scone somer geit ons ane,
des is vele manech vogel blide,
want sie vrouwen sich te stride
den sconen tiit vele wale te entfane.
recht is jaerlanc dat der hare
wenke den vele suten winden:
ich bin worden wale geware
nouwes louves ane der linden.
Die da horen Minen sanc
Die da horen minen sanc,
ich wille dat sie mich's weten dank
stadelike ende ane wane.
die ie geminden ofte noch minnen,
die siin blide in manegen sinnen.
des die dombe niene beginnen,
want sie die minne niene dwanc
noch here herte ne rachte binnen.
Triecht
(Maastricht)
In eynen dall scoen ende liecht;
Effen ende wael ghedaen,
Daer twee water tsamen gaen,
Eun groot en eyn cleune,
Claer, schoen ende reyne:
Dats die Jeker ende die Mase
Beide te korne ende te grase
Es die stadt wale ghelegen.
Tristan moest tegen wil en dank
|
stade siin der koninginnen want poisoen heme daer toe dwanc mere dan die cracht der minnen des sal mich die goede danc weten dat ich niene gedranc sulic piment ende ich sie minne bat dan he ende mach dat siin wale gedane valsches ane laet mich wesen diin
ende wis doe miin.
|
trouw zijn aan de koningin want een liefdesdrank dwong hem daartoe meer dan de kracht van de liefde. Dit zal mijn geliefde weten dat ik nooit dronk zo’n drank, en dat ik van haar houd meer dan hij [ Tristan] deed, als dat kan. Schoonheid, zonder enig bedrog laat mij de uwe wezen
en weest gij van mij.
|