VANHAUWAERT, Maud

Welaan dan, laat de stilte in u galmen

een koor uit u kiemen, eer uw ouden van dagen

en zij zullen voor u pralen, in onverlichte nissen

Liggen mijn geheimen verscholen

in meesterlijke drieluiken ga ik voor u open

laat mij midscheeps met verstomming slaan

Schrijf deze oude lieve vrouw niet af

al hang ik aan katheters, aarzel niet

vooral ik nu haper

……………….nader

De geluidsinstallatie

Ik was onlangs op de begrafenis van een vrouw en nadien ontmoette ik haar man, en die zei mij dat hij het zo verschrikkelijk vond van de geluidsinstallatie. Ik wist eerst niet goed wat hij bedoelde, maar later begreep ik het, en als ik er nu aan terugdenk, dan geloof ik dat dat nog het allerdroevigste was: dat de geluidsinstallatie.

Dat zij daar lag, dat de kerk vol, dat er heel veel bloemen,

en dat de geluidsinstallatie.

Dat zij daar lag, dat de kerk vol,

dat er iemand was die speciaal uit Duitsland - dat hoorde ik later,

dat de broeken netjes gestreken,

dat haar zoon voorde gelegenheid zelfs nieuwe schoenen,

dat er heel veel bloemen.

en dat de geluidsinstallatie.

Dat zij daar lag, dat de kerk vol, dat er heel veel bloemen,

dat er kaartjes, een hele mand vol,

dat zij van overal mensen, dat zij nog veel ie jong,

dat haar dochters, dat haar zoon, dat haar man, alleen nu,

dat zij daar lag, stil en gestrekt, dat ik achteraan in de kerk - ik had haar

nooit gekend.

en dat de geluidsinstallatie.

Dat zij daar lag, dat de kerk vol, dat er heel veel bloemen,

dat de zijbeuken vol, dat er wierook,

dat de priester ermee zwaaide,

dat hij zei dat zij nu net zoals die wierook

naar de hemel zou kringelen.

Dat ik dacht: naar de hemel kringelende wierook

is werkelijk de slechtste metafoor

voor een overleden moeder.

Dat iedereen dacht: wat als mijn moeder ooit,

wat als jij ooit, als de kerk vol, dat als er heel veel bloemen,

dat dan op zijn minst de geluidsinstallatie.

Dat zij nog maandenlang naar de passende muziek - dat hoorde ik later,

dat de broeken, dat de bloemen, dat de kaartjes, dat op haar kist een portret,

dat ik achteraan in de kerk.

en dat ik dacht: dat wij de dood niet, tot daar aan toe,

maar dat wij niet eens de geluidsinstallatie!

Dat ik naar huis reed en dat dat het enige was waar ik nog aan dacht:

dat als mijn moeder ooit, dat als jij ooit, dat als de kerk vol, dat als er heel

veel bloemen.

dat ik zal zorgen

dat op zijn minst de geluidsinstallatie prima.

Perfect.