ANONIEM – Elckerlijc

…..
Elckerlijc

Waer sidi, vrienden ende maghe?

Maghe

Hier zijn wi, neve,

Tuwen ghebode, stout ende koene.

Neve

Elckerlijc, hebdi ons te doene?

Dat segt ons vry.

Maghe

Ja, sonder verlaet.

Wi zijn tuwen besten, wat ghi bestaet.

Al woudi yemant doot slaen,

Wi helpen u daer toe.

Neve

Want het moet alsoe staen,

Salment maechscap te recht orboren.

Elckerlijc

God die danc u, mijn vrienden vercoren.

Ick claghe u met droevigher herten mijn ghevaernis:

Dat ic ontboden bin, alsoot claer is,

Een verre pelgrimagie te gaen,

Daer nemmermeer en is wederkeeren aen.

Daer moet ic rekeninge doen, die swaer is,

Voerden Heere, diet al openbaer is.

Maghe

Waer af moetti rekeninghe doen?

Elckerlijc

Van mijnen wercken, om cort sermoen:

Hoe ic hier mijnen tijt heb versleten

Op aertrijc ende met sonden verbeten,

Ende wat ic heb bedreven

Den tijt, gheleent ende niet ghegheven.

Hier wilt doch mede gaen, dat u die almachtighe God wil lonen,

Ende helpt mijn rekeninghe verschoonen.

So sal te minder werden mijn seer.

Maghe

Wat? Daer mede te gaen?

Neve

Way, schillet niet meer?

Voerwaer, ick heb een ander ghepeyst!

Maghe

Ic valle op mijn achterhielen.

Neve

Ten docht niet gheveyst:

Ic seynder mijnre maerten bli ende vro;

Si gaet gaerne ter feesten!

Maghe

Ick segghe oeck alsoe:

Ick soude verschieten int leste.

Elckerlijc

En wildi dan niet mede gaen?

Neve

En laet niet haesten, beste,

Ten is tot gheenre feesten te loopen

Noch tot gheenre sollen.

Elckerlijc

Nu, om een eynde te knopen,

Segt, wildi mede sonder verlaet?

Maghe

Neve, ic neme uutstel, dach ende raet,

Ende mijn ghenachte tot open tijde.

Neve

Wi willen ons verblasen.

Elckerlijc

Hoe soude ick verbliden?

Wat schoonder woerden men mi biet,

Alst coemt ter noot, so eest al niet.

Ay lazen, hoe ist hier ghevaren.
…..
DIE DOOT

Ick ben die Doot.

Elckerlijc sal bij Gods beveele rekeninghe doen mi.

ELCKERLIJC

Och, Doot, sidi mi soe bi,

Als icker alder minst op moede,

Doot, wildi van mi hebben goede?

Duysent pont sal ic u gheven,

Op dat ic behouden mach mijn leven

Ende doet mi een verdrach van desen.

DIE DOOT

Elckerlijc, dat en mach niet wesen.

Ick en aensie goet, schat noch have;

Paeus, hertoghe, coninc noch grave

En spare ic niet nae Gods ghebieden.

Waer ic met schatte te vermieden,

Ick creghe wel alder werelt goet.

Nu houtet al met mi den voet.

Oec en gheve ic uutstel noch verdrach.

ELCKERLIJC

Allendich, arm katijf, o wach!

Nu en weet ick mijns selfs ghenen raet

Van rekeninghe te doen: mijn staet

Es so verwerret ende so beslet,

Ic en sier gheen mouwen toe gheset;

So is mijn herte om desen in vaer,

Och mocht ic noch leve twaelf jaer,

So soudic mijn ghescrifte exponeren

Ende oversien; wilt doch cesseren

Als nu, lieve Doot, van wraken,

Tot dat ic versien bin op die saken.

Dat bid ic u doet Gods ontfermen.
…..
Die doot

Het wert ghedaen, almachtich God.

Ick wil ter werelt gaen regneren.

Oeck sal ic rasschelijc, sonder cesseren,

Tot Elckerlijc gaen: hi leeft so beestelic

Buten Gods vreese ende alte vleeselick;

Voer God aenbidt hi deertsche goet, 

Daer hy deeuwighe vreuchde om derven moet;

Daer wil ic tot hem gaen met snellen keere.

Hi coemt hier gaende; help, God Heere!

Hoe luttel vermoet hi op mijn comen!

Ay, Elckerlijc, u wert saen benomen  

Dat ghi houden waent seer vast.

Ghi sult staen tot swaren last 

Voor Gode almachtich ende buten seghe.

Elckerlijc, waer sidi op weghe 

Dus moey? hebdi al Gods vergheten?
…..