…..
Between two worlds life hovers like a star,

’Twixt night and morn, upon the horizon’s verge.

How little do we know that which we are!

How less what we may be! The eternal surge

Of time and tide rolls on, and bears afar

Our bubbles; as the old burst, new emerge,

Lash’d from the foam of ages; while the graves

Of empires heave but like some passing waves.

…..

…..
Tussen twee werelden zweeft het leven als een ster,

tussen nacht en morgen, aan de horizon ginds her.

Wat weten we toch weinig van ons eigenste gemoed!

Nog minder van wat we kunnen zijn! De eeuwige stoet

van getij en tijd rolt maar aan, en draagt van mijlenver

onze bubbels; als de oude barsten, komt nog een vloed,

gestuwd door eeuwen schuim; graven worden gedolven

voor wereldrijken die deinen als voorbijgaande golven

.…..

Vertaling Z. DE MEESTER