…..
¡Me divertí como loca!” Finalmente tuve que esconderme en un rincón de la fiesta, rodeado por falsos discípulos, con mi vaso de cicuta en la mano. Una señora de edad se acercó para decirme que quería tener en su casa algo mío: un pastel de sorpresa para su próximo banquete, una tina de baño con llave mezcladora para el agua caliente, o unas estatuas de nieve, como esas tan lindas que Miguel Ángel modela los inviernos en el palacio Médicis. En mi calidad de representante del espíritu ignoré cortésmente todas las insinuaciones de la señora, pero la asistí en su parto de difíciles ideas. Me quedé un rato más, hasta apurar las heces de mi último jaibol y tuve ocasión de despedirme de Monna Lisa. En el umbral de la puerta, con el rostro perdido en su abrigo de pieles, me confesó sinceramente, así entre nos, que se había divertido como loca.

…..

…..
“Ik heb me kostelijk geamuseerd!” Uiteindelijk moest ik me in een hoekje aan het feestgedruis onttrekken, omsingeld door valse discipelen, met mijn glas scheerling in de hand. Een dame op leeftijd benaderde me om me te zeggen dat ze iets van mij in haar huis wou hebben: een verrassingstaart voor haar volgende banket, een badkuip met mengkraan voor warm water, of een paar sneeuwsculpturen, zo van die heel charmante zoals die waarmee Michelangelo de winters in het Medici-paleis opsmukte. In mijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van het vernuft negeerde ik beleefd alle insinuaties van de dame, maar ik hielp haar bij het aandragen van moeilijke ideeën. Ik bleef nog wat langer, totdat ik de bodem van mijn laatste highball op had, en ik nam de gelegenheid te baat om om afscheid te nemen van Monna Lisa. Op de drempel van de deur, met haar gezicht weggedoken in haar bontjas, vertrouwde ze me openhartig toe, zo onder ons, dat ze zich kostelijk geamuseerd had.

…..
Vertaling Z. DE MEESTER