DEFLO, Luc

Giftige vlinders

…..
Joni is nergens te zien Ik staar naar de zee. Ze is er altijd al geweest en zal er altijd zijn. Ze heeft geen problemen, nooit gehad. Wel een temperament. Soms glad en sereen, in harmonie met zichzelf, soms wervelend en boos tot briesend van razernij, met schuimende golven, de witte koppen opgezwiept door de ongenadig razende windvlagen die, als ik me omdraai, zandkorrels omhoog blazen, zo furieus dat het is alsof ik me in een dichte mistbank bevind.

…..

Pitbull

……
‘Bedankt. Goedenacht dan?’” kwam de goedlachse Senegalese hem te hulp. Ze huiverde Het was ijskoud. De man knikte, afwezig, in tweestrijd. Toen Melody hem een stralende glimlach schonk, leek hij te ontdooien. Hij streek bedeesd langs zijn onderlip. Melody maakte haar arm los en ging een eindje voor hem uit lopen. Niet zonder enige bedoeling. Ze kende de kracht van haar eindeloze benen, die nog geaccentueerd werden door haar wiegende heupen. De naaldhakken waren de kers op de taart. Ze verleenden haar appetijtelijke kontje de credits die het verdiende. Blanke vrouwen mochten dan wel overal van dat mooie roze vlees hebben en steil haar en zo, een kont hadden ze niet.

Nee, de Senegalese wist perfect wat haar troeven waren, maar ondanks al dat lekkers en ondanks haar prima baan – secretaresse in een snelgroeiend IT-bedrijfje – was ze er tot nu toe niet in geslaagd een acceptabele man te strikken. Af en toe een slipper, dat wel. Meestal met een gehuwde kerel, die haar de hemel op aarde beloofde. Maar zijn gezin in de steek laten voor een ‘zwartje’ Nee, dat zat er niet in. En discotheken afschuimen, daar was ze helemaal op uitgekeken en stilaan te oud voor geworden ook. Een levenspartner zoeken in de Afrikaanse gemeenschap? Nee dank u, geen krulletje op haar hoofd dat daaraan dacht.

…..