HELDERENBERG, Gery
De mot
Een slag met de handrug, en de vinger
wrijft het insect tot verzilverd stof,
terwijl tijds eentonige slinger
heenvaart over liefde, roem en lof.
Aan de zachte vlam van antieke lampen
sterft de grijze mot.
’s Mensen dagen zie ik tot pulver verdampen
en de ziel fladdert eeuwig voor God.
Zoals het breken van kristal
Zoals het breken van kristal
wanneer de beker barst aan scherven,
zoals een glazen waterval
in groen en geurig weidedal
heb ik gedroomd dat wezen zal
mijn sterven.
Zoals een vroege klokkenslag
over de lichtbedauwde daken,
als 't scheuren van een spinnerag,
als 't openwaaien van een vlag
zal ik in blauwe lentedag
ontwaken.
'k Ga rondedansen op de wind,
door wolken, zon en sterren waden,
gevleugeld aan een zilverlint,
door 't glinsteren van uw sneeuw verblind…
'k Heb uw geheimen als een kind
geraden.
Zoals een ver horengeschal,
een wilde kreet om U te werven,
het klare breken van kristal,
en als de stilte na den knal
heb ik gedroomd dat wezen zal
mijn sterven.