VERHOEF, Esther

Close-up

…..
Terwijl ik in het café schuin tegenover haar woning zat, en Leons Audi de hoek om zag scheuren, besefte ik dat ik het had moeten afmaken. Ik had de verkeerde methode gebruikt, of misschien was de plaats niet goed, had ik haar ergens mee naartoe moeten nemen waar ze minder snel gevonden kon worden. Ik had er langer over moeten nadenken, meer en betere voorbereidingen moeten treffen.

Maar dat heb ik allemaal niet gedaan. Ik heb de honger laten prevaleren boven ratio.

…..


Na sluitingstijd

…..
De ouderwetse bel boven de winkeldeur rinkelde luid. Charles duwde de deur achter zich dicht. Hij was meteen in een andere wereld, een wereld vol met kleuren en geuren. Olijfolie, basilicum, gerookte ham. Een winkelmeisje stond de bakken in de vitrine af te dekken. Ze staakte haar bezigheden en glimlachte toen ze hem herkende.

'Dag meneer Stolzenbach, kan ik u helpen?'

Hij mompelde instemmend en probeerde zich op het eten te concentreren. Hij voelde zijn hart kloppen in elk onderdeel van zijn lichaam. In zijn vingertoppen, onder zijn schedeldak. De heerlijkheden in de vitrine vervaagden tot een Mondriaanschilderij in oranje, wit, rood en groen. Toch niet zo koelbloedig.

'Doe maar wat van die grote olijven,' zei hij.

'Deze?'

'Ja, prima.'

'Klein of groot bakje?'

Wat maakt het uit, ze zal ze toch niet meer kunnen eten.

'Klein is goed,' antwoordde hij.

…..