BARNARD, Benno


Ode to Joy

…..
er is dat angstaanjagend vrouwelijke

van mij doen meeduizelen met het draaien

van je gehaaide hoge hakken, zoals

het meekantelen van mijn gedachten

in het enjambement, of het verkeren

van mijn gevoelens in een hitsig verlangen

bij de toverslag van het formuleren –

maar nu gluren we al naar de schaduwrijke

plek waar ik mij neer wil vlijen, de bron

waar het leven opwelt, schat… inderdaad,

ginder tussen je dijen, aan de rand van je rok.

…..


Gebed zonder eind

…..
Boven ons huis zochten sterren hun stand;

de planeten gehoorzaamden Kepler, ze bewogen

wiskundig en harmonisch in het grote horloge

dat de onmogelijke Schepper droeg;

en ons uit toevallige aminozuren

samengestelde kind kreeg de borst

van een mama Madonna. Maar ik had ook dorst

en zat in het café als een onbevredigde zuigeling

te mokken – de kerkklok kreunde voor hij sloeg

alsof hij deed aan zelfbevrediging
…..