Den man .

Eijlacen, die altoos is gheplaecht

Ende nemmermeer blijden dach en bejaecht,

Hem magh wel langhe dijncken den tijt.

Als ic buten ben, hebbic eenigh jolijt,

Maer als ic thuus ben, leijt mijn herte ghebonden;

Zo minnelic ben ic ghelevert den honden!

Mijn wijf, zij loddert, zij bouft;

Dan es mijn herte zo zeere bedrouft.

Dat waer te liene, om claer vermanen;

Zij doet mij lachen, dat mijn ooghen tranen,

Zoo stijf versetse mijnen capproen.

…..

Ghebuere .

En blijvet noch altoos even quaet?

Man .

Godt weet, neens,

Maer lancx om quader dat sij wort.

Ghebuere .

Ic zal u wel raet gheven op een cort.

Man .

Dat beteren zal?

Ghebuere .

Godt weet.

Man .

Nu zecht mij dan.

Ghebuere .

Verstaet wel tbescheet:

Als ghij thuus compt, een voor al,

Spreect zij van quaet, zo zij ooc zal

Watse u smijt of wat zij u doet,

Zecht altoos nu noch .

 …..

Man .

Nu noch.

Wijf .

Ja, goeij faes,

Nu noch? eijst nu anders niet?

Man .

Nu noch.

Wijf .

Hoort dit bediet:

Met dezen nu noch wat hebbic gheleden!

Man .

Nu noch.

Wijf .

God moet u schaden en scheden;

Wat meendij hier me, vuil catijf?

Man .

Nu noch.

Wijf .

Ke, hoort doch dit bedrijf!

En zal mer anders niet zegghen?

De man .

Nu noch.

Wijf .

Laet ons met vreden met dezen nu noch!

Die duvel schende u!

Man .

Nu noch.

Wijf .

Ic wedde, ic vinde u,

Dat u zal rauwen; ic zecht u claerlic.

Man .

Nu noch.

Wijf .

Dats emmer die duvel baerlic;

Ghij en vraechter niet nae, dat mercke ic doch.

Man .

Nu noch.

Wijf .

Haut dat! zecht nu noch ,

Vuil catijf! wat hebdij voren?

Man .

Nu noch.

Wijf .

Weij, tes al verloren!

Ic zals u noch gheven, dat u zal grouwen!

Man .

Nu noch

.

Ghebuere .

Ic zoude den pape halen daer toe:

Den man heeft claer sijns sins ghemist

Met uwen smijtene.

Wijf .

Est dat dan best,

Dat wij den pape halen?

Ghebuere .

Jaet, Godt weet.

…..

Pape .

Ja vrient, tot uwer vromen

Ic wil u belezen en besweeren

Ende manen, bij al dat u mach deeren,

Bij nach rudders ende bij avond troncken,

Die achter den hoven de belle cloncken,

Bij cocketoijsen, bij neckers, bij maren,

...............

Ende bij den drollen int weer weghen,

Bij catten die te danssen pleghen

Tswomsdaechs, ende bij varende vrauwen,

Dat ghij zecht, up goeder trauwen,

…..

Wat u letten mach of ghebreken.

Ja, ja, wilt hem dat vooren zetten

Vanden besten ghezoden en ghebraden.

Wijf .

Ic heb hier een stic van eender vladen;

Wil ic prouven of hijse mach?

Man .

Nu noch.

Ghebuere .

Nu rasch, zonder verdrach.

Haelt hem te eten, hij zal claer ghenesen.

Man .

Nu noch.

Pape .

Ten mach gheen quaed wesen;

Hij heet zo mughelic al duere.

Man .

Nu noch.

Pape .

Hij machse wel ter kuere.

Ic zie wel, de man en heeft gheenen noot.

Ghebuere .

+ Vrauwe, tes u schult cleen en groot:

Gaefdij uwen man wel tetene

En ghij hem niet en waert zo fel,

Den man zoude hem hebben wel.

Man .

Nu noch.

Pape .

Ghij moet den man smeeken schiere.

Wijf .

Ic zal, heere, in alder maniere,

En bidden hem vergheeffenesse van alle mijn mesdaet.

Jan, vergheeft mij, dat ic u oijnt was zo quaet

Ende oijnt zo fel was teghen u.

Man .

Ic vergheeft u gheerne.

Ghebuere .

Ja, wat zechdij nu?

Den man es ghenesen ter stont.

 …..

Man .

Ic ben al ghezont,

Als ghij mij niet meer quaet en zijt.

Wijf .

Neenic, nemmermeer.

Pape .

+ Godt zij ghebenedijt,

Die man es vanden evel ghescheijden.

Adieu, vaert wel.

.

Ghebuere .

Maer nu hebdij namaels goede vladen gheten.

Man .

Dat doe ic, sekere.

…..

Ghebuere .

Ja, zo meent zij, dat u curen over comen,

Ende ghij zullet al te boven blijven.

Dwijf .

Aij, lodders, datmen u moet ontlijven!

Dat hebbic al te male ghehoort!

Man .

Wacharmen! wacharmen!

Ghebuere .

Moort!

Moort! dwijf zal ons vernielen!