MICHELS, Carmien
Erfenis
Ik stam uit wortels van het eerste uur
Voorouders onderhouden het bos dat ik ben
Waar achterdocht woekert ontsteken ze vuur
Ik erfde maretakken vol kennis
Oeroud en onbruikbaar op deze plek
Waar zwaluwen komen om te sterven
Geliefden beten bekjes uit hun staarten
…..
Jimmy
Weet ge nog Jimmy de eed die we hebben gezworen
aan de vooravond van het echte leven,
toen onze jeugd nog niet verloren was,
maar de klok in de garage waar gij werkte wel al anders tikte,
we waren de weg al kwijt naar de zee van tijd
die nog ergens in onze oren suisde
Weet ge nog Jimmy hoe we kauwgom in de sleutelgaten van auto’s staken,
hoe we de brandkast van de directeur kraakten en vulden met confetti,
hoe we nipt vervallen voedsel uit de container van de delhaize stalen,
weet ge nog toen we voor het eerst een stinkbommetje maakten
Weet ge nog Jimmy toen we voor de eerste keer een bedelaar zagen,
zo midden in de nacht, hij verstopte zich als een zombie voor de dag,
Weet ge nog dat hij in een vuilnisbak aan het rommelen was,
dat wij hem vroegen of hij eten zocht, waarop hij zei:
‘ik zoek alleen maar een plek om mijn zorgen op te bergen’
Weet ge nog Jimmy de eed die we hebben gezworen,
dat wij nooit als poppen in de pas zouden lopen,
dat wij het systeem zouden bestrijden met onze moppen,
dat we ons nooit zouden schamen voor onszelf, voor elkaar
Wij zijn het voetvolk, Jimmy,
in willekeurslijven gebonden
aan de grillen van de markt
Wij rommelen in bomvolle vuilnisbakken
niet om onze honger te stillen,
maar op zoek naar een plek om onze zorgen weg te werpen
We hongeren naar stilte en stuiten op schaarste
als de wekker schallend de nachtshift aankondigt
en onze chef ons weer uitscheldt voor het vuil van de straat
We stikken in de schimmel
en schrikken uit onze slaap
door de voortdurende sirenes
en roepende zotten op straat
‘Follow the leader,’ leren ze ons
‘Don’t think for yourself,’ leren ze ons
‘Ignorance is bliss,’ leren ze ons
Weet ge Jimmy dat ik me kwaad maak
omdat ik met mijn woorden niets méér doe,
niets méér uitmaak in deze matrix, deze rat race, deze draaikolk,
dan de eerste de beste blaaskaak
De strijd tussen links en rechts verhevigt,
drijft ons uit elkaar, Jimmy, de wurggreep verstevigt,
we zitten op een sneltrein richting hel
en vergeten dat we op onze eigen beulen hebben gestemd,
onzichtbare beulen die de messen slijpen voor verdeel en heers,
een perfect systeem van de sterksten het eerst, de rest het slachtvee
Weet ge nog de eed die we hebben gezworen Jimmy
aan de vooravond van het echte leven,
dat ik je nooit zou laten vallen,
dat gij voor mij de sterren zou tellen,
dat wij samen de barricades zouden opgaan
We zullen nooit perfect zijn Jimmy,
elk vogeltje zingt zoals het gebekt is,
maar hier, in het hart van dit slinkse land,
grijpt jouw rechter- mijn linkerhand,
met die typische twinkeling in uw ogen,
en plots laten we los om een stinkbommetje naar de flikken te gooien,
De afwijking in het systeem dat zijn wij, Jimmy,
de afwijking dat zijn wij