RASPOET, Hugo


Hoe durven ze?

Ze zeggen dat België Frans is en rot,

en dat zij al zo lang door hun land zijn bedot.

Dat duurt nu al meer dan een eeuw,

dat zingen van die Vlaamse Leeuw

en die leuzen, betogingen, demagogie.

En nu eisen ze dat in een democratie

de meerderheid krijgt wat ze vraagt.


Hoe durven ze, de flaminganten?

Hoe durven ze 't aan?

Ze zeggen dat België zoals het is

niet verder kan bestaan.


Ze zeggen: "De koning, dat is ouderwets,

en het hof is een hoop ouwewijvengeklets..

Ze zijn eeuwen en eeuwen te laat.

Wij willen een moderne staat."

Ze zeggen: "De prinsen die van ons geld leven:

ze verbrassen dat geld met neven en nichten

en ze spotten met onze taal."


Hoe durven ze, de flaminganten?

Hoe durven ze 't aan?

Ze zeggen dat België zoals het is

niet verder kan bestaan.


Ze zeggen: "De bisschoppen zijn uit de tijd

met hun middeleeuwse mentaliteit.

Als dat Gods herders zijn,

wat moet God zelf dan zijn?

De nonnen, pastoors, de diakens, de dekens

bekommeren zich weinig om Vlaamse leken

en denken maar aan hun bank."


Hoe durven ze, de flaminganten?

Hoe durven ze 't aan?

Ze zeggen dat België zoals het is

niet verder kan bestaan.


Ze zeggen: "Leuven, een Vlaamse stad,

en we zijn het wachten al meer dan zat."

Maar ze zingen een Engels lied,

een Nederlands vinden ze niet.

En ze stemmen nog altijd voor de partij

die in België maar alles laten betijen

en o zo gematigd zijn.


Hoe durven ze, de flaminganten?

Hoe durven ze 't aan?

Ze zeggen dat België zoals het is

niet verder kan bestaan.


Ze zeggen: "Brussel is door en door Frans"

maar ze spreken afschuwelijk Nederlands.

En zelfs een rijksgebied

verandert Brussel niet

Ze zouden beter aan Brussel verzaken

en van Antwerpen hun hoofdstad maken

en alles verhuizen naar daar.


Maar ze durven niet, de Flaminganten,

ze durven het niet aan.

Ze zeggen dat België zoals het is

niet verder kan bestaan.


Maar kom, het zal allemaal beter gaan

eens dat w' op eigen benen staan.

Dat duurt nu al meer dan een eeuw

dat zingen van de Leeuw.

En we durven wel blaffen maar bijten niet

en trekken het zich niet aan.


Want we durven het, wij Flaminganten,

we durven betoverend slaan,

want België blijft zoals het is

voorlopig nog bestaan.


Helena

Als ik je zo voor mij zie staan

Dan weet ik dat ik weg moet gaan

Ik ben al veel te lang gebleven

Wij hadden allebei gedacht:

Het komt vanzelf wel als je wacht

Wat je vraagt kan ik niet geven

Hier sta ik als een stuk idioot

Mezelf moed in te spreken

De woorden blijven steken

M'n handen wegen zwaar als lood

En 'k weet niet eens meer wat ik zeggen wou

Want 't is zo goed, Helena

Bij jou, Helena, bij jou

Helena

Ik heb nog zo m'n best gedaan

Om niet m'n eigen weg te gaan

En om jou tegemoet te komen

Het heeft wel niet erg lang geduurd

De dromen die ik had weggestuurd

Hebben me weer meegenomen

Ik speelde in die korte tijd

Dat we tesamen waren

M'n laatste wilde haren

En al m'n goeie vrienden kwijt

En 'k dacht al dat het eeuwig duren zou

Het was zo goed, Helena

Bij jou, Helena, bij jou

Helena

Komedie spelen heeft geen zin

We wisten het van in 't begin

Het duurde langer dan we dachten

En als ik eindelijk weg zal zijn

Dan zal je huilen van de pijn

Jij zal op mij blijven wachten

Maar dan komt er een andere man

En die zal jou verwennen

Hij zal je leren kennen

Je geven al wat ik niet kan

En eindelijk zal je hebben wat je wou

En dat is goed, Helena

Voor jou, Helena, voor jou

Helena

Ik speel nu wel de harde maar

Ik voel me leeg, ik weet niet waar

De man van vroeger is gebleven

Ik voel wel dat het zinloos is

Omdat ik het vertrouwen mis

Om met mezelf alleen te leven

Het spijt me wel, ik doe je pijn

Je komt het wel te boven

Al kun je 't niet geloven:

Je zal me gauw vergeten zijn

Vergeten bij de man die leeft voor jou

Alleen voor jou, Helena

Alleen, Helena, voor jou

Helena

Als ik je zo voor mij zie staan

Dan weet ik dat ik weg moet gaan

Ik ben al veel te lang gebleven

Misschien heb jij te veel verwacht

Misschien heb ik te lang gedacht:

Wat je vraagt kan ik niet geven

Morgenochtend zal ik dan m'n spullen samenrapen

Terwijl jij ligt te slapen

Ik zal zo stil zijn als ik kan

Er is zoveel nog dat ik zeggen wou

Alleen nog dit, Helena

't Was goed, Helena, bij jou